Legdag 58 vandaag met eitje 109. Da’s bijna 2 eitjes per dag, geen slechte score. Ze zitten nu tegen de rui en gaan bijna hun winterstop in. Bij B. leggen ze al niet meer, maar zij heeft ook geen legras.

In het voorjaar kan ik raszuivere broedeitjes aan liefhebbers verstrekken. Ze kunnen in de broedmachine. Bij legrassen is de broedsheid uit de kip gefokt. Enerzijds jammer, maar anderzijds bepaal je dan zelf of en wanneer je kuikens wilt hebben.

Aannemer, elektricien en loodgieter stommelen boven mijn hoofd in het drogende huis waar alle ramen en deuren tegenover elkaar open staan. Stijve nek van de tocht en behoorlijk koud. Maar de lucht van rotting en verderf moet er zo snel mogelijk uit.

Tot nu toe gelukkig alleen wat motregen gehad. Met een beetje geluk komt de wolkbreuk pas vanavond. Hij hangt wel al uren dreigend boven ons hoofd. De afgelopen week was het boffen want dicht in de buurt waren er tropische buien.

Morgen wordt Daan opgehaald voor een logeerpartij bij de fokker. Kan hij hem met zijn andere haantjes vergelijken. Ach, wat zullen mijn hennetjes hem missen. ‘t Is zo’n lekker clubje geworden. Zal je zien dat tijdens zijn afwezigheid meteen een machtsstrijd ontbrandt over wie hem zal moeten vervangen. Moeilijk aan ze uit te leggen dat hun grote beschermer zaterdagmiddag weer terugkomt.

Daan wist nog net een vel van mijn arm te pikken toen ik een bordje lekkers kwam brengen. Hij is zo beschermend geworden. Hij snauwt zijn kipjes opzij zodat hij voldoende ruimte heeft om een aanval in te zetten. Ik lette niet op want werd net geroepen en had geen grashark bij de hand, wat een probaat middel is om hem op afstand te houden. Ik moet van een van beide harken de steel inkorten, da’s makkelijker manoeuvreren binnen de ren.

Loodgieter Niels komt zijknat de ladder af. Er is toch net een korte felle bui gevallen. “Het mag!”, zegt hij, “de boel zit dicht”. Zucht van verlichting. Vooruit, dan zetten we weer een hete pot thee voor de verkleumden. De elektricien is al vertrokken. Het is niet de vriend van Niels van wie ik pauwen en kuikens zou krijgen die ik bij nader inzien niet zal nemen.

Aannemer Jaap zei: neem liever Paul hier vlak uit de buurt. Eenmansbedrijf zoals Niels en ik. Hij komt zelf het werkt doen, is vakkundig en wordt vaak ingehuurd door grote bedrijven als die te weinig mensen hebben. De vriend van Niels – die van de pauwen – heeft een groot bedrijf met veel personeel maar knutselt niet zelf. Krijg je telkens een andere werker in huis.

De voormalige logee komt op gezette tijden binnenwaaien, heel gezellig. Soms kijkt ze of haar bed al is leeggeruimd. Maar nee, nog lang niet. Als de kamer lekvrij is, moet de muur in de gang nog worden afgebikt om te drogen. Daarna stukadoor, schilder, behanger. Dat zal minder vlotjes verlopen omdat er geen dreiging meer is van grote buien die binnen kunnen gutsen.

Ondertussen heeft de ecologische snoeier zich gemeld. Hij komt eerdaags met zijn ‘klimaap’ die hier al eerder was en zonder hoogwerker durft te kappen. Er moeten dode takken uit de bomen die schade kunnen geven. Hij moet bomen op ziekte en rot controleren voordat de najaarsstormen komen.

Tegen kennissen die nieuwsgierig vragen ‘vertel eens, wat doe jij nou zo’n hele dag op je eentje’, zeg ik zoetsappig: ‘Helemaal niks want ik zit de hele dag op mijn luie achterste tv te kijken’. Als ik zou zeggen: ‘nah, ik sta regelmatig tot mijn knieën in gevarieerd afval’, zou toch niemand – behalve jullie dan – mij geloven?

Het onweer dendert nu pal boven het huis en de lucht is roetzwart. Het begint te gieten. Ik ga de ramen sluiten.