Gisteravond ging het bijna mis. De kipjes gaan pas slapen als het donker is. Pal voor het nieuws van acht uur wilde ik het hok gaan sluiten, wat ik altijd doe tegen mogelijke vossen.

Ik trok aan de hendel van de schuifdeur en voelde weerstand. Ik probeerde het nogmaals en er klonk luid geklaag. Ik had Daantje klem getrokken. Ik ontstak mijn zaklantaarn en zag hem zielig gevangen in de opening. Dank de hemel dat ik geen kracht had gezet. Ik schuif altijd langzaam om ze niet wakker te maken uit hun eerste slaapje.

Daantje had kennelijk onraad gehoord en was op wacht gebleven terwijl ik zonder licht naar het hok was gekomen.
Beter opletten de volgende keer. Ook alweer geleerd.