Vrijwel alle tijdschriften eruit gedonderd, de dagbladen gehouden en het abo op Netflix. De eeuwigdurende tv-programma’s van NPO, vaak ook nog in herhaling, ben ik meer dan beu, sport kijk ik zelden en ik raak agressief van alle onderbrekende reclames bij de commerciëlen.

Het liefst kijk ik de series bij Netflix omdat afleveringen zelden langer dan een uur duren. Gisteravond de derde jaargang van ‘Rita’ afgerond en ik verheug me op het vervolg. Nu eens geen masculien USA-verhaal vol stoere binken, maar een Deense serie waarin – zoals vaker – krachtige vrouwen de leiding nemen. In dit geval op een openbare middelbare school met vele problemen betreffende homohaat, buitenlanders en sociale verschillen.

Rita is een dwarse leerkracht en zegt – vaak tot ergernis van collegae – zeer direct waar het op staat. Ze gaat geweldig met kinderen om. Ze ziet het vooral als haar taak om vastgelopen leerlingen van hun veeleisende ouders te bevrijden. Dat ze door dit ideaal haar eigen drie kinderen, waaronder de homo-zoon van 16, bijna het huis uitjaagt houdt de verhaallijn spannend. De steeds wisselende liefde-haatverhouding met allen die haar na staan (of te na willen komen) past feilloos in haar karakter.

Veel sex, veel gepraat over sex, typisch Deens. Echter nooit gespeend van de nodige humor. Steeds weer krijgt Rita te horen of ze alsjeblieft eens normaal kan doen. Wat ze meermaals probeert maar dan verliest ze haar strijdbaarheid op te komen voor de leerlingen die tussen wal en schip dreigen te  raken.

Een warme serie met ernstige ondertoon zoals alleen de Denen die kunnen maken. Het zou niet verkeerd zijn als hij gezien zou worden door Inspectie Onderwijs. Ik denk dat de problemen, regels en eisen in Denemarken niet veel verschillen van die in Nederland.