Mary

IMG_8286Ik zit vanmorgen oude fotoboeken van mijn ouders uit te vlooien waarvan de helft weg kan. Inge gluurt even over mijn schouder mee en roept ineens: Hoe kom jij aan foto’s van mijn moeder?
Wat bedoel je?
Ze wijst naar het jonge kindermeisje op de foto’s. Dat is mijn moeder!, houdt ze vol. En ze blijft volharden. In mijn moeders album staan precies dezelfde foto’s. Hoe komen deze foto’s bij jou?
Omdat ik die baby ben, zeg ik.
We staren elkaar sprakeloos aan. Zij weet dat haar moeder aan het begin van de oorlog een tijd als kindermeisje bij een Nijmeegs gezin heeft gewoond. Ze weet ook dat die mevrouw tegen haar moeder had gezegd: Marie is zo’n lelijke Hollandse naam, waarom noem jij jezelf geen Mary, dat is toch veel leuker? En dat haar moeder vanaf die tijd Mary is blijven heten.
Dit overtuigde me, want dit was typisch een grap van mijn moeder. En diep in mijn geheugen zegt de naam Mary in mijn prilste jaren me ook wel iets, maar wat is verbeelding?
Loupe erbij genomen. De jonge vrouw kan de trekken hebben van Inge. Zelfde vorm van gezicht, blik, soort haar. Inge wordt steeds zekerder van haar zaak en racet naar huis om in haar oude albums te zoeken.

IMG_8275Uur later stuurt ze de enige foto’s door uit haar eigen album en het is dezelfde peuter (namelijk ik) met hetzelfde hondje, hetzelfde speelgoed en dezelfde kamer. Het kàn niet missen. Inge’s moeder heeft me de eerste jaren van mijn leven gekoesterd. Is dit niet bizar?