 |
|
Terug naar Log
Toen we hier kwamen wonen was er nog geen gas. We lieten ons vlammetjesfornuis achter in het oude huis (gekocht door ene MvR, Amerikadeskundige - doet verder niet terzake) en kookten elektrisch verder. Ging heel niet beroerd. Het enige dat wij misten was het oude tosti-ijzer.
Tosti's buiten de deur, no way! We hadden een vracht fantastische recepten van eigen hand waar geen kok aan kon tippen. Met kaas en plakjes peer, pruim, ananas, ui of schijfjes gember. Met kaas en ketchup of satehsaus, al dan niet met paprika. Tosti's besmeerd met appelstroop of jam en dan een blauwe kaas ertussen. Of de combinatie pindakaas met hagelslag. Nou ja, alles deugt mits het maar tussen brood blijft plakken.
Het bezwaar van elektrische tosti-apparaten is dat ze te nette bammetjes maken. Van die elegante eenhapshapjes. Ze persen de sneetjes behalve langs de randen, ook overdwars op elkaar opdat je ze doormidden kunt breken. Daar heb je dus niks aan want dan past er niks tussen en dat is pas lekker.
Loop ik vanmiddag de Kijkshop binnen voor een haarföhn, sta ik even later met een kleine tosti-bakker buiten. Vanwege de vakjes zonder verdeelschot. Thuis pas gemerkt dat ik de hele föhn was vergeten. Hus enthousiast en van de weeromstuit verse tomatensoep gaan maken. Ik me geconcentreerd op ouderwetse tosti's. Kaas met appel en cumberlandsauce. Het ding bakt langzaam wat juist goed is. De appel was gloeiend heet en gaar. Heerlijk!