 |
|
Terug naar Log
Terwijl het was gelukt een gezellige avond door te glippen zonder één hapje en ik in bed dook met het vaste voornemen te dromen over exquise gerechten zoals zeetongrolletjes in wittewijnsaus naast een fluwelen puree met een korstje erop, droomde ik alleen maar van de gele voedselpakketten door de Amerikanen afgeworpen boven Afghanistan.
Vol door bonen met pindasaus dommelde ik willoos weg terwijl de wijnsaus met tong nog stond te geuren. Bijna jankend van woede vocht ik tegen de slaap waar ik de gemiste kansen van de Amerikanen zag die nog te haastig waren aangevallen. In de toen nog zekere veronderstelling dat machtsvertoon de terroristen peultjes zou laten schijten.
Een hele stoet wetenschappers - die het kunnen weten - heeft ons verteld dat de voedselpakketten niet terechtkomen bij het uitgemergelde volk maar bij de Taliban. Vanuit Afghaanse optiek terecht want allereerst moeten de krijgers op krachten blijven.
Wat nu, als de Amerikanen de bonen uit het pakket van een slaapmiddel hadden voorzien waarvan het hele leger geruime tijd onder zeil zou blijven in behaaglijk roze dromen? In het land van opium kun je met zuiver gemoed morfine verstrekken. Het moet natuurlijk wel ethisch blijven.
Vooropgesteld dat er van de pakketten gegeten zou worden. Dat werd er niet want ze hebben daar wel honger maar zijn niet op hun achterhoofd gevallen. Nog voor de Amerikanen maar konden bedenken iets in de bonen te spuiten hadden de Afghanen al begrepen dat vijandelijke giften giftig kunnen zijn. Het eten werd derhalve verbrand en vertrapt. Helaas pindakaas.
Zou Kok ons uit gedropte zakjes laten eten? Of zou het spul eerst naar ID Lelystad worden gezonden?