Terug naar Log
Straks ga ik een strik om het huis knopen want morgen is het jarig. Wonen we hier 24 jaar. Ik weet nog dat iemand eens vroeg hoe lang we hier al zaten omdat ik nog steeds het hek niet had geschilderd. Nog maar pas, antwoordde ik oprecht naar mijn gevoel. Ik begon op mijn vingers te tellen en het bleek al zes jaar te zijn.
Andersom werkte het ook. Zo ving ik ooit twee pitbulls die nog wel eens uitbraken en zich dan in onze tuin kwamen vermaken. Vond ik doodeng omdat ik twee tekkeltjes had die venijning op indringers waren. Na veel rondbellen kwam ik er via de politie achter dat de pitbulls toebehoorden aan B., een zonderling figuur die weinig omging met de buurt.
De man deed verschrikkelijk uit de hoogte toen hij zijn vee kwam halen en vroeg hoe lang wij hier nou helemaal woonden. Veertien jaar, sprak ik naar waarheid. Dan had hij oudere rechten, vond hij, en moest ik niet zeuren over zijn honden. Hij woonde hier al 22 jaar.
Vroeger, toen deze grond nog land achter gods rug was en met opgehaalde neus door kakkers werd bekeken, golden deze argumenten. Ik zie me nu niet meer tegen de buren roepen: ingerukt alsteblieft want u woont hier pas een jaar of zeven.