 |
|
Terug naar Log
Het moet gezegd dat buurman — ik blijf nog lekker even bezig — al jaren zijn best doet rhodo's te kweken. Hiertoe ontbiedt hij elk voorjaar een echte tuinman met een vrachtwagen vol jonge planten. Rhodo's zijn duur. Vijfentwintig piek per stuk voor kleine planten is niks en ze groeien de eerste jaren maar langzaam, àls ze al willen groeien. Staan ze niet lekker, dan miezeren ze tergend langzaam dood. Buurman begint natuurlijk meteen met een grote maat. Dom, want kleine planten kun je beter aan minder goede omstandigheden laten wennen.
Hij heeft zich in vriendelijkere dagen wel eens laten ontvallen dat wij zijn lichtend voorbeeld zijn. Het moet gezegd dat onze rhodohagen er glorieus bijstaan. Door elk jaar met eigen handen vier jonge struiken in dikke humus toe te voegen is er een ondoordringbaar oerwoud ontstaan dat uitbundig groeit en bloeit, ook al omdat we bij de jonge planten uitgebloeide bloemen altijd hebben weggebroken.
Rhodo's willen schaduw, staat er in de boeken, maar da's niet helemaal correct. Rhodo's willen graag gefilterd licht ontdekten wij met schade en schande. Ze groeien goed onder hoge, luchtige dennen maar niet onder dichte druilerige sparren. Ze houden van vocht. Je moet ze dus niet op de hellingen planten maar in de dalletjes er tussen in, en ze willen schaduw en humus op hun voeten: tuinafval bijvoorbeeld en dor blad. Kan je begrijpen. Mensen waar geen blaadje scheef mag liggen gruwen hiervan.
De tuinman hiernaast verdient goed want elk jaar gaat weer een halve aanplant dood terwijl de rest er armtierig bijstaat. Dacht je wat? Laat hij opnieuw een vrachtwagen aanrukken en plant hij stomweg op dezelfde plekken. Ach ja, wie veel kan betalen is toch niet in staat om àlles te kopen. Bepaalde fraaie effecten bereik je alleen met veel liefde en je eigen roetzwarte handen.