 |
|
Terug naar Log
Het is alsof de mensen wiens stem hij kreeg een grillig kind de kroon opzetten, hem de scepter in handen duwden en hem een land gaven om mee te spelen.
Uitspraak van Connie Palmen gisteravond in hotel Figi te zeist waar ze een lezing gaf. Ze heeft mij nooit bijzonder kunnen boeien, ook niet met haar boek IM dat ik meer een verheerlijking van haarzelf vond dan van IM. Nieuwe vriend nieuwe kansen, zullen we maar zeggen.
Deze door en door katholieke man, die priester wilde worden en daarna het liefst Paus, il Papa, deze man die werd opgevoed door een tirannieke vader, die een boek schreef over de verweesde samenleving, die homoseksueel was en het betreurde kinderloos te blijven, deze man salueerde voor een symbool, hij salueerde voor De Vader.