24 mei, 2002
Familiegelijkenis
Voor vandaag is het weer mooi geweest, hoe vrolijk de begrafenis van een oude ongehuwde tante ook was. Er was slechts één bejaarde aangetrouwde oom die ik ongewild een harstilstand bezorgde. Wilde ik aardig zijn, legde ik mijn hand als begroeting op zijn schouder toen ik achter hem de kerkbank in schoof, keek hij half om en riep panisch whahaha!. Nicht C. zat naast hem, boog zich bezorgd naar hem over om te vragen wat er was. Zei hij nogal hard van schrik: "achter ons zit E., maar die hoort toch in de kist te liggen die we nu begraven?".
Dacht hij dat ik de overledene was in jonge gedaante. Nicht C. fluisterde proestend over haar schouder "familiegelijkenis hè?" en legde hem uit dat ik de dochter van W. was en bovendien spinglevend. Het werd de grap van de dag waar hij zelf het hardst om moest lachen.
De familie is het afgelopen jaar ook in de jongste generatie al uitgedund zodat we maar met weinig waren. Te begraven tante had elders geleefd en gewerkt maar werd honderd kilometer van haar woonplaats bijgezet in het familiegraf. Dezelfde oude oom die ik liet schrikken liep een beetje te mokken omdat hij zijn ligplek en die voor zijn zieke vrouw in het familiegraf aan tante had afgestaan, maar toen tantes kist was gezakt en wij gehurkt de gemetselde grafkelder bekeken, konden we hem verzekeren dat er nog plek genoeg over was voor hem en z'n vrouw tante S. Om precies te zijn was er nog plenty plaats voor drie zodat hij ongehuwde tant J. ook nog met zich mee kan nemen. Toen wij hem verzekerden dat daar dan nog best een laag kisten bovenop kon, vond hij het wel vol genoeg.
Ik vroeg mij in stilte af of zo'n koele, droge kelder niet reuze goed zou conserveren. Er was geen spin of pissebed te zien. Ik werd nieuwsgierig maar het leek mij niet gepast om een van de kraaien te vragen het deksel van oma te lichten. Omdat dit haar toch niet tot leven kon wekken heb ik maar van mijn plannen afgezien.
no 1623, 18:23 uur, daglink (0)
Opnieuw?
De hele boel kunnen backuppen, maar met nieuwe uploads gaat het mis. Krijg ik de melding dat Greymatter ze niet weg kan schrijven terwijl ze wel in het log zichtbaar zijn. Surprise, surprise, waar gaat wat mis? Zondag pas tijd om verder te zoeken.
Laffe, slimme manier bedacht. Ik laat dit weblog binnenkort voor wat het is en begin een nieuw. Gaat sneller dan fouten zoeken waarbij rebuilden van ruim 1600 items nauwelijks te doen is. Het liefst zou ik er vannacht nog aan beginnen maar mijn zware dagen zijn nog niet om. Heb eerst nog een hoop andere dingen af te werken.
Ja, ik kan een ander programma gebruiken en ik heb ze allemaal bekeken, maar ik ben aan Greymatter verknocht omdat ik ermee heb leren werken. Ik ben geen webdesigner en het moet me niet te ingewikkeld worden.
no 1622, 00:03 uur, daglink (1)
23 mei, 2002
Enerverend dagje (3)
Vanmorgen dan. Ik dacht met een half uurtje klaar te zijn, maar het werden er vier. Alle Margrieten, Libelles, Story's en Weekends uitgelezen. Ben weer geheel op de hoogte van roddels die hebben gewoed. Tussen mijn oogharen door zag ik mensen in invalidekarretjes en met krukken wachten. Dankbaar gevoel over mijn ene knietje.
Pre-operatief onderzoek, in januari ook al gebeurd. Hartritme-controle moest echter overnieuw want blijft maar drie maanden geldig. Het was er druk. Wachten duurde langer dan het opbrengen van zuignapjes en de machine laten zoemen. Kwam weer een prachtig plaatje uit. Zuster zei: ik mag er niets over zeggen, maar vind het ook een heel mooi plaatje.
Terug naar oorspronkelijke balie en wederom een pak leesvoer weggeknaagd. Eindelijk aan de beurt. Dezelfde vragen als vorige keer en of ik maar bloed wil gaan laten prikken. Ik vertel dat ik in januari ook al ben onderzocht. Moet ze even informeren en ze blijft lang weg. Gelukkig ligt er een Privé op het bureau zodat ik me kan vermaken.
Inderdaad, map teruggevonden, bloedonderzoek hoeft niet. Alleen, het moet tòch want mijn bloedgroep staat er niet bij en stel dat ik een bloedtransfusie zou moeten. O-plus, roep ik zonder bedenken, maar daar neemt ze geen genoegen mee. Het kan veranderd zijn, zegt ze. Huh?
Ik ben hier in februari geopereerd, stribbel ik tegen. Ik zie de bui al hangen van volle wachtkamer beneden bij het bloed, terugkomen, en dan hierboven en nog een half uur zitten niksen. Hebben ze niet geweten wat mijn bloedgroep was?, vraag ik onschuldig.
Ze loopt weer weg. Ik vraag me ondertussen af waarom ze daar de gegevens van één patient met eigen nummer niet bij elkaar houden. Dit is delfde poli en toch is er weer een nieuw bestand aangemaakt terwijl ze niet bij het oude kan. Doet de dierenarts het beter met elke nieuwe behandeling bij te schrijven op de oude kaart.
Gezondheidszorg kàn dus efficienter.
no 1621, 21:42 uur, daglink (0)
Driedubbele zoen
Driedubbele zoen voor provider. Zojuist een mailtje ontvangen dat ik alle bestanden weer kan zien, backuppen, opschonen etc. Er zitten trouwens geen 1700 in het archief maar 3461 om precies te zijn. Nu heb ik ook geen last meer van die vreemde dubbele directories. Ingewikkeld om uit te leggen, maar terwijl ik mijn reeks oude paths /home/m/misdruk/.../ nog had, waren er ineens ook die /home/.4/m/misdruk/.../ heetten. Nu zijn alle oude paths (die zonder .4/) verdwenen.
Waarschijnlijk heeft Greymatter sommige taken niet meer behoorlijk kunnen verrichten. Bepaalde cgi-scripts kon hij niet meer vinden. We broddelen moedig verder.
no 1620, 19:40 uur, daglink (0)
Enerverend dagje (2)
Vóór het terugvinden en na de hele morgen in lijdzaamheid te hebben verbracht, heb ik met nòg meer geduld m'n provider gebeld. Ik vermoed dat daar door moderniseren ook alles niet meer zo jofel zit.
Na tien minuten geduld, hulp 1:
Geen wonder mevrouw, want uw harde schijf zit vol. Als ik u was zou ik eerst eens gaan opschonen!
Kan het nauwelijks geloven, mijnheer, maar als u dit zegt zal het wel zo zijn. Alleen, hoe kan ik bestanden weggooien die ik niet zie staan?
Hoe bedoelt u mevrouw?
Ik heb net m'n klacht verteld. Dat ik maar 25 bestanden zie staan in een map waarin er minstens 1700 moeten zitten!
U kunt ze niet zien omdat u de limiet heeft overschreden. Ik zie ze wèl staan.
Maar eh... kun u er iets aan doen opdat ik ze misschien ook te zien krijg? Ik kan nu ook niet backuppen.
Wacht even mevrouw, dan verbind ik u door met een technicus want ik weet niet hoe dit moet. Prrrring... achter aan de wachtlijst.
Na tien minuten geduld, hulp 2:
Uw harde schijf vol? Wie heeft dat gezegd? U heeft pas 1/5 deel verbruikt. Maar in verband met betere beveiling is er wel iets veranderd. Ja mevrouw, ik zie al uw 17xx bestanden. Alleen zijn ze aangemaakt door 'nobody' hetgeen betekent dat u ze nooit meer kan zien.
Eh? Wie heeft die 'nobody' erbij gezet?
Uw script waarschijnlijk.
Hoe kan dat nou? Op het weblog zijn alle bestanden aangemaakt door 'elisa'.
Dat kan niet mevrouw, ze zijn door 'nobody' gemaakt.
En nu?
Wacht u even mevrouw, dan verbind ik u door met een technicus want ik weet niet hoe dit moet. Prrrring... achter aan de wachtlijst.
Na tien minuten geduld, hulp 3:
U heeft nog een ouderwetse website mevrouw, die kunt u gratis laten opdaten naar ons moderne systeem. Dat systeem trekt zich niets meer van 'nobody' aan. Zullen we dat maar doen? Heeft u een momentje, dan verbind ik u door met 'sales'. Prrrring... weer achter aan de wachtlijst.
Na tien minuten geduld, sales 1:
Zie u mevrouw, als uw website wordt gemoderniseerd komt hij fysiek op een andere server te staan. Dan moeten we alle bestanden verhuizen. Het zijn er nogal wat.
Zitten hier bezwaren aan voor mij als klant?
Nou... eh, ik weet het niet zeker. Heeft u misschien een momentje, dan verbind ik u door met iemand die hier meer van weet.
Na tien minuten geduld, sales 2:
Nou mevrouw, we tikken alles in een mailtje en zenden dit even naar de technische dienst. U hoort nog van ons.
Alstublieft, dankuwel. Maar ik dacht: Ik tik vanavond zelf wel even een mailtje.
Dat er een fout in Greymatter zit is zeker, maar bij de provider is ook niet alles kits.
De middag is voorbij.
no 1619, 18:28 uur, daglink (3)
Enerverend dagje (1)
Het begon al vroeg. Op het moment dat ik de deur uit wilde rennen kon ik mijn portemonnee niet vinden. Wanneer het laatste gezien? Zaterdag bij het paardenspul. En toen? Complete blackout en geen tijd om te denken want ik had een afspraak. Haasten. Eindeloze file naar parkeerplek, maar precies op tijd bij de balie. De hele morgen bezig gehouden terwijl mijn gedachten ongerust alle beelden van zaterdag probeerden terug te halen. Zaterdag! Kwaadwillenden konden ondertussen alles hebben leeggeplunderd want er zaten meerdere pasjes in.
Grondig het huis doorzocht. Alle zakken nagekeken hoewel ik mijn portemonnee nooit in mijn zak steek. Misschien met opruimen maandag verstrooid in een la gestopt? Nergens. Echtvriend niet thuis om even bij uit te huilen of om nummers te laten blokkeren. Lang verhaal kort: hij zat nog in m'n fototas. Opluchtig grandioos. Dus nu ren ik eerst weer de deur uit om bloemtjes te kopen voor overleden tante die ik morgen ga begraven.
no 1617, 16:47 uur, daglink (0)
22 mei, 2002
De pest in
Redelijk energiek begonnen de fout in m'n greymatter te zoeken, maar nu de pest in omdat ik hem niet kan vinden. Greymatter blijft ergens hangen bij het rebuilden van het archief. Ernstiger lijkt me dat ik met ftp archieven en plaatjes niet meer zie. Ze zijn er wel, want als ik een entry wil editen krijg ik de hele lijst vanaf juni 2001. De link 'logtitels' toont ook alles wat ik heb geschreven, maar de maandarchieven willen niet. Geen idee of het verbergen van de bestanden aan greymatter ligt of dat er iets mis is bij de provider. Hoe dan ook kan ik nu ook niet backuppen wat ik me had voorgenomen. Sh*t!
no 1616, 22:52 uur, daglink (1)
Pijpenstelen
Dag één van de zware reeks is volbracht. Het was een mooie plechtigheid maar wel verdrietig. Het werden ritten met de ruitenwissers aan. De hemel zag ook achter de IJssel troosteloos grauw al regende het minder. Het crematorium keek uit op een weiland met koeien. Een van de dieren, malle speling van de natuur, zag eruit als een gekeerde lakenvelder. Het droeg een zwart laken om zijn verder witte vacht. Een rouwkoe dus, waarnaar ik tijdens de muziek kon kijken.
Op de terugweg goot het pijpenstelen. We reden langs een veld met ongeschoren schapen en ik vroeg mij af hoe zwaar hun vacht wel niet zou wegen. Wol is vet van lanoline maar niettemin neemt hij ook water op. Als een ongeschoren schaap te water raakt verzuipt het.
no 1615, 18:08 uur, daglink (2)
Meten met twee maten
Niet alle redenaties kan ik meer volgen. Eerst mensen afbranden tot op het bot zodat ze bijna jankend vertrekken, en dan roepen hoe laf ze zijn omdat ze hun post verlaten. Kiezersbedrog, wordt dit genoemd. Maar dan blijkte het ene kiezersbedrog weer het andere niet te zijn. Pronk, met vele voorkeursstemmen, wordt alom bejubeld vanwege zijn nobelheid, terwijl Van Boxtel en Vliegendhart fijntjes worden nagetrapt. En deze dubbelhartige criticasters willen het hier voor 't zeggen krijgen? Zie de verhelderende discussies bij Tonie (Vliegendhart) en Tonie (van Boxtel).
no 1614, 11:39 uur, daglink (0)
Avondoverdenking
Als morgen nou voorbij is, en overmorgen, vrijdag en zaterdag dan heb ik het voor deze week gehad. Oef! Ik zie er tegen op. Best leuk om van hot naar hair door het land te rijden — hoewel begrafenissen en crematies minder jofel zijn — maar ongestoord thuis is ook nooit te versmaden.
Gek dat dagen uit altijd vreselijk lang duren terwijl thuis als rode wijn tussen m'n vingers wegsijpelt. Soms heb ik het gevoel dat ik maar vreemd in elkaar steek. Een beetje opgeruimde kamer, moet ik bekennen, voelde vandaag toch wel prettig omdat ik de dingen snel terugvond. Ik had onsamenhang niet al te klakkeloos gestapeld.
Vliegendhart weg terwijl Netelenbos blijft zitten. Nou dat weer. Vernieuwing is het nieuwe toverwoord, laat me niet lachen. Die LPF begint al even behoudend te worden als de oude garde werd verweten. Wacht maar tot ze zelf aan het pluche zitten vastgeplakt, daar kunnen we op wachten. Niets went en konkelt zo lekker als macht.
no 1613, 01:38 uur, daglink (2)
21 mei, 2002
Over de grenzen
Premier Vajpayee brengt een driedaags bezoek aan Kashmir. Hij wil hiermee de legertroepen en de plaatselijke bevolking een hart onder de riem steken. Ook gaat hij naar de onrustige grensstreek met Pakistan. Beide kernmogendheden hebben hier bijna een miljoen militairen samengetrokken. Beide landen hebben sinds hun onafhankelijkheid in 1947 drie oorlogen gevoerd, twee daarvan over Kashmir.
Zou India nog bestaan in de herfst? Er hoeft maar dàt te escaleren of de kernkoppen vliegen over en weer. Omdat India — zonder allochtonen — talloze malen voller is dan ons eigen landje, schiet je altijd prijs. Vorig jaar nog zou je gezworen hebben dat er geen tolerantere natie bestond. Nergens zoveel godsdiensten verdraagzaam tezamen. Moslims en Hindus in onverbrekelijke saamhorigheid, op Varanasi na waar het bij de annex gelegen tempel en moskee altijd een beetje geruzie is. Maar ook India wordt explosiever. Arme mensen.
Schaam ons, om als rijke stinkers eeuwig kankerend te zijn.
no 1612, 21:58 uur, daglink (0)
Probleem opgelost
Tante heeft het dan niet nagelaten aan de Stichting van Ontheemde Biggen, maar wel aan iets wat niemand verwachtte. Dat zit zo. In jonge jaren, vóór de oorlog, trad zij in een klooster waar zij in 1944 wegens opstandigheid en tè zelfstandig denken weer uit werd geknikkerd. Dit alles nadat zij uiteraard meerdere papieren ondertekend had, alsmede een testament. Omdat ze jong was en niks bezat zal ze daar niet wakker van hebben gelegen.
Het is nog oorlog en je bent als luis in de pels uit het klooster gezet. Je volbrengt daarna gedurende zestig jaar alsnog een werkzaam en opofferend leven. Al van z'n leven heeft ze nooit meer teruggedacht aan haar religieuze escapade en de papieren die daar nog steeds lagen. Zo gaan die dingen. Als die nonnen er iets behoorlijks mee doen in hun zorggebied lijkt me dit een stuk minder bezwaarlijk dan dat het was terechtgekomen bij de Stichting van Ontheemde Biggen.
no 1611, 20:54 uur, daglink (0)
Slagveld
Reinier van Boxtel weg uit de Kamer. Toe maar jongens, 't gaat lekker zo! Alle ouwe schoenen overboord onder het mom van 'wat heeft die nou uitgevoerd?'. De macht aan hen die niet gehinderd worden door kennis van zaken, laat staan door omgangsvormen. Mannen die uitgaan van het principe dat wie het hardste schreeuwt het grootste gelijk aan zijn kant heeft. Capabele mensen die we nog zouden hebben hoeden zich wel om in de politiek te gaan. Ik heb bewondering voor degenen die nog blijven. We zullen zien wat ervan komt. Het CDA heeft verkiezingswinst aan LPF te danken? En waarom hebben die kiezers dan niet op LPF gestemd toen ze de vrije keuze hadden? Snappen jullie het nog? Ik niet.
no 1610, 19:55 uur, daglink (0)
Broekje
Leuk toch hoe heel Holland elkaar nawauwelt dat Balkenende een broekie is. De man is 46.
no 1609, 11:09 uur, daglink (0)
Klaar
Nah, ik ben er klaar voor. De mijnheer kan komen lessen. Er is plaats genoeg aan tafel en zijn stoel is leeg. Zelfs de kattenharen heb ik eraf geschuierd. Stapels liggen tactisch onder mijn bureau, onder boekenkasten en in onopvallende hoeken. Alleen mijn hoofd is nog niet uitgestoft omdat er voor tante nog teen & tander valt te regelen dus de telefoon staat geen moment stil. Het belooft een chaotische dag te worden.
no 1608, 10:21 uur, daglink (0)
20 mei, 2002
Suikertante
Ach jee, nou is de volgende appel weer van de boom gevallen. Ongehuwde zus van mijn vader plotseling overleden. Ik heb haar in geen jaren meer gezien en eerlijkgezegd was het ook niet mijn lievelingstante. Vraagt me zojuist een nichtje of ik er al iets van weet? Nee dus. Of ik weet hoe het zit? Wat zit? Ze bedoelt de verdeling want ze is petekind. Nou, ik weet van niks en zal het wel merken. Of niet natuurlijk. Misschien heeft ze d'r euro's wel nagelaten aan de Stichting van Ontheemde Biggen.
no 1607, 22:10 uur, daglink (1)
Ruimtegebrek
De onverwoestbare server, een afgeleefde bak die het nog prima doet, heb ik onder een klein tafeltje geschoven dat klem staat tussen mijn bureau en de grote werktafel. De server loopt al maanden zonder problemen. Mocht hij er onverhoopt mee ophouden dan kunnen we hem alleen nog maar plat op de buik onder tafel liggend restaureren. Ik begrijp: dit is de goden verzoeken.
Hoewel ik nieuwigheden niet intensief meer bijhoud is de stapel cd-roms gestegen van vloer tot aan de wolken. Weggooien? Geen sprake van want op elk van die cd's staat wel iets dat ik voor geen goud wil missen. De goede dingen verzamelen op één schijf, vertel mij wat! Wanneer maak je tijd voor zoiets? En soms zit je danig om een oude versie verlegen.
Honderdtachtig bekrabbelde notitiepapiertjes. Ongelezen wegdoen kan niet. Ik ploeg er een stuk of veertig door, gooi er een paar tussenuit en voeg de rest maar weer samen. Wasknijpers er op. Afdeling knipsels identiek verhaal. Moraal van het verhaal: alles is verplaatst en keurig opgestapeld maar dat het hier nou leger is geworden, mwoa...
Hoe doen jullie dit nou? Of ben ik de enige die nauwelijks meer aan d'r bureau past.
no 1606, 21:10 uur, daglink (8)
Volksverhuizing
Alle nieuws gemist. Net terug uit de Achterhoek waar we afscheid namen van vriend C. Is het land achter Deventer al Achterhoek? Hoe dan ook genoten van het landschap. Van de door oude bomen omzoomde weiden die weer vol met koeien staan, van de kleine rietgedekte boerenhoeven in de schaduw van het loof. Waarom hebben de Hollandse weiden eigenlijk geen bosschages in hun saaie vlakke land?
Gewoonlijk hoeven we op feestdagen niet zo nodig de weg op. Het leek wel een volksverhuizing op de A1. We hebben alle merken sleurhut bekeken. Ze lijken steeds groter te worden. De nieuwsten, met zo'n half raam aan de achterkant, hebben vast een ingebouwd toilet. Ze zijn dan ook niet om aan te zien.
Daar lijkt me nou geen klap aan. Niets spannender dan je midden in de nacht bij het vage schijnsel van een zaklantaarn tussen het getsjilp van krekels door en onder het concert van nachtegalen naar het plashok te begeven. In Frankrijk natuurlijk. Waar krekelt het anders?
Misschien niet veilig meer zonder lijfwacht door de nacht? Was het vroeger ook niet overal. Herinner me een camping bij Lübeck waar wij — joost mag weten waarom — de woede van een stel hooligans avant la lettre hadden opgewekt. Toen echtvriend naar het washok was vertrokken besloten deze zatte koppen een aanval op de caravan te ondernemen.
In Denemarken, waarvan we op terugreis waren, had ik een zware gietijzeren koekenpan gekocht. Ik heb er een hele tijd mee in mijn handen gezeten op het bankje achter de deur. Was er een binnengekomen, of had iemand de jongenstent ingetrapt, wat ook in hun planning zat, ik zou niet geaarzeld hebben z'n harsens aan pulp te slaan. Toegegeven dat revolvers of messen toen nog niet zo in de mode waren.
no 1605, 17:06 uur, daglink (0)
Mijn betere ik
Ook hier wordt na lang en diep beraad afgezien van deelname aan omkatdag. Mijn betere ik zei tot mijn onstuimige dat doe je maar zodra je jezelf gaat vervelen en niet voordat de fout uit het archief is gehaald. O ja. O bah. Heel verstandig van mij.
no 1604, 00:10 uur, daglink (0)
Gefeliciteerd
Vandaag is Tsja jarig. Niet de website maar de logger zelf. Hartelijk gefeliciteerd!
no 1603, 00:02 uur, daglink (4)
19 mei, 2002
Onthaasten
Een dag met paard en wagen op stap is moeilijk te beschrijven. De dag verglijdt in het tempo van de paarden die om de zoveel tijd hun rust nodig hebben. Wij hadden een hoog opgebouwde koets voor twaalf personen vanwaar we prachtig uitzicht hadden, al moesten we op smalle paden oppassen geen takken in ons gezicht te krijgen.
Zo stopten we een half uurtje bij de veeartsenij waar ze lustrum vierden en wij een showrondje reden met aansluitend pauze, en op het Broederplein in Zeist waar we maar net met z'n allen pasten. Het was een prachtig antieke omgeving waarbij de koetsjes en klederdrachten wonderwel pasten. Nog mooier was het geweest als er geen auto's hadden gestaan. We mochten plassen in het magistrale gebouw van Monumentenzorg, ook vanbinnen nog geheel in stijl. Het personeel was verdrietig omdat de dienst gaat verhuizen naar een modern complex.
Over plassen gesproken: nooit geweten dat een paard niet lopend wil of kan pissen. Het gaat er echt voor staan. Gaf menigmaal aanleiding tot hilariteit als de hele stoet weer werd opgehouden. Drollen kunnen ze dravend als de beste. Koetsiers van lage koetsen dragen niet voor niets een voorschoot.
Sensationeel was een tocht over het landgoed Vollenhove dat niet voor publiek geopend is. Er worden wel eens feesten gegeven, maar verder is er voor publiek geen vrije doorgang. De organisator van de toer had er echter aangebeld met het verzoek of de koetsen over de paden van het landgoed mochten rijden. Hij gaf de verzekering dat niemand achteraf zou merken dat er paarden waren geweest.
Vollenhove was ongerept en prachtig, geurend naar honing en zoete vlier, met eeuwenoude beukenlanen, korenvelden, wilgenbossen, bloeiende rhodo's, water en weilanden vol schapen. Kortom natuur tot aan de einder. Na deze rondrit passeerden we onder luid gejuich een groep feesgangers die een partij in het koetshuis had en tot slot het grote witte huis waar de hele familie, tot en met de oude mevrouw in invalidewagen, op het bordes stond om ons te schouwen. Erg grappig omdat het 'net echt' was. Er werd een grote bos bloemen namens het paardenspul overhandigd en iemand heeft na onze doortocht alle drollen bij elkaar geveegd.
Toen werd alle verkeer op de Utrechtseweg stopgezet zodat we konden oversteken. Duurde geruime tijd voordat de laatste de overkant had bereikt. En ondertussen stond mijn agent + paard maar voor die auto's te hupsen omdat het paard geen zin had om stil te blijven staan. Overigens zag het overhemd van déze agent er 's avonds door liefdevol knuffelen van zijn paard het goorste uit van allemaal.
Een dag onthaasten, het was heerlijk. De wereld langs je heen laten gaan en van rustige afstand bezien. 's Middags van natuur genieten en 's avonds alle tijd en ruimte hebben om de prachtige gevels in Utrechts binnenstad te bekijken, mèt hun verlichte interieurs omdat we over het matglas heenkeken. Komt nooit voor als je fietst of automobielt en van de sokken wordt gereden.
no 1602, 22:01 uur, daglink (3)
Buitenman
En dan vanmorgen gehoord dat C. is overleden, maar dat wij gisteren onbereikbaar waren. Ai, dat doet pijn. Niet zomaar een vriend, maar degeen aan wie wij uit de Friese periode zoveel herinneringen hebben. Want zomers lang zaten we daar met z'n allen. Zij en ik met vijf kinderen + Siep die alleen maar witbrood met hagelslag lustte, drie honden, moedereend met haar sleep jongen die temidden van de chaos op het erf waren uitgebroed. Ze was met ons vertrouwd en kwam keuken en kamer binnen, snaterend om voer. En dan nog de duif die elke avond op visite kwam. Hoe hij het rook, je snapt het niet. Er stond altijd wel een kastdeur open, en daar bovenop nam hij dan plaats. Wat hij kwam doen is ons nooit duidelijk geworden want hij wilde niks eten of drinken. Hij kwam voor de gezelligheid, denk ik, want na een uur vertrok hij weer, ons belonend met een bergje poep waar de honden al rollend van genoten.
Echtvriend en C. kwamen op vrijdagavond nadat A. en ik ons ongans hadden geruimd om alles voor het oog weer netjes te krijgen. Zodra de mannen op zondagavond weer vertrokken waren namen wij het er met z'n allen weer van. Siep oefende voor fierljeppen, sprong slootje en kwamen menig keer stinkend van de drek en zonder klompen boven, waarbij de anderen in hun broek plasten van het lachen als we hem onder de tuinslang zetten. Een hele lijn vol luchtig uitgespoelde was 'niet schoon, wel fris' was het gevolg. Daarna moesten de klompen weer worden opgevist. Een ander ploegje oefende met bemanning voor skutsjesielen waarbij ook heel veel mis kon gaan. Je brak in de kleine kamer je nek over knikkers, gereedschap, kleren, beren, blokken, playmobil, touwen, en wat ze al niet voor spelen bedachten en wij lieten de hele week de hele rotzooi liggen.
Het bad, herinner ik me, was ook een prachtritueel. We hadden een rose inzet-badje in de douche dat we éénmaal vulden. Elke dag mocht iemand anders als eerste. Het grofste vuil werd met de tuinslang van het slachtoffer afgespoten en daarna werd hij een paar maal in het sop gedompeld. Een moeder waste, een moeder droogde, en hùp stond de volgende in z'n blootje klaar. Een paar dingen mochten niet, zoals plassen in het water. Dat mocht alleen de laatste. Op vrijdag evenwel werd elk kind grondig uitgeweekt Siep kreeg onder luide bijval van de anderen geen wit met hagelslag meer en lustte na de vakantie alleen nog bruin met kaas. Spartaanse tijden, maar zoveel gelachen. Als het spul dan eindelijk in bed lag begon onze tijd. Beerenburgje erbij en kwekken tot in kleine uurtjes.
Op vrijdagavond kwamen de vaders, waaronder dus C. De kinderen zaten geurend in een schoon hansopje te stralen en vertelden giechelend hun verhalen. Er werd feestelijk gedekt en gekookt. Het leven was voor één avond model, maar de rest van 't weekend viel ieder uit z'n brave rol. Mag van mamma wèl, klonk het nogal vaak, als een van de jongs nogal zwart tevoorschijn kwam. Hoe dan ook, na enige zomers zo te hebben doorgebracht, verraste C. vriend en vijand door zijn keurige rijtjeshuis te ruilen voor een klein boerderijtje met geiten, schapen, kippen, pauwen, vijver en moestuin en zijn 'mr' aan de wilgen te hangen. Gepoetste schoenen werden gewisseld voor klompen en hij werd een complete buitenman die hier intens van kon genieten. We zullen hem missen.
no 1601, 17:08 uur, daglink (0)
Het gedoe
Stel je voor: een sliert van ruim vijftig antieke koetsjes getrokken door schitterende paarden die onder politie-escorte overdag door de provincie toeren en 's avonds langs de grachten van Utrecht. Dit is sensationeel. Het begint al bij de veemarkthallen waar hele gezinnen, inclusief hond, zijn komen aanrijden met de koets op een trailer en de paarden in de paardenwagen. Zonder uitzondering liefhebbers die stapel zijn op hun paarden en er de hele dag mee staan te smoezen. De honden, duidelijk gewend om mee te rijden, bewaken hun koets. Kijken mag maar o wee als je ergens aankomt.
De oudere paarden weten wat hun te wachten staat en laten zich gretig opsieren en inspannen, de jongen zijn nerveus van de autorit en weigeren aanvankelijk hardnekkig elk getuttel aan hun lijf. Het kan dus even duren voordat alles willig voor de koetsen staat, maar dan hèb je ook wat. Koetsiers en passagiers in antieke kledij, de koetsen piekfijn in de lak, de paarden glimmend gerost en kunstig ingevlochten. De politie staat er met een grote wagen en vier paarden. Er is ook een vrouwelijke agent. Ze zeggen dat dit soort dagen de krenten zijn in hun politiepap.
Twee rijden voorop, twee achteraan. Hoewel ze zich te pletter moeten werken om voor zo'n lange stoet kruispunten en stoplichten af te zetten vinden ze dit helemaal het einde. Terwijl de twee voorsten een kruispunt blokkeren, galopperen die van achteraan ondertussen naar voren, waarna de voorsten achter weer aansluiten. Ze roepen ook de hulp in van bus- of andere chauffeurs, vragen hen scheef op de weg te gaan staan om achterliggers tegen te houden. Werkte prima, hoewel er natuurlijk klootzakken waren.
Wat de paarden moeten kunnen verdragen daar sta je als toeschouwer niet bij stil. Ze mogen niet schrikken van herrie, toeters, geschreeuw, blaffende honden, langsscherend verkeer, passerende auto's die bijna snijdend invoegen (de klojo's), en van de talloze taludjes met witte schilderingen die er zijn gekomen. Waarvan ze altijd schrikken zijn spoorrails. Hier schijnt een beetje spanning op staan, en veel spanning als er juist een trein overheen is gereden. Als een paard niet kan leren spoorrails te kruisen, dan is het voorgoed ongeschikt om tochten te rijden.
no 1600, 12:46 uur, daglink (0)
Doe mij er zo een
Agent spreekt paard bestraffend toe nadat het weer een streek had uitgehaald. Uit alles blijkt dat man en paard waanzinnig aan elkaar zijn verknocht. Agent kan niets ondernemen zonder dat paard zich ermee bemoeit. Scheurt agent de wikkel van een sprits, hapt paard al toe voordat de koek uit het papiertje is. Rolt agent een sjaggie, hup zit het paard met zijn neus in de tabaksbuil. Staat baasje zijdelings te praten (paard rug toekeren doet hij al niet meer) legt het 't volle gewicht van zijn hoofd op zijn schouder zodat agent toch nog uit z'n evenwicht raakt, of het begint de knoopjes van zijn hemd te knagen. Of het lebbert drank (geeft niet of het water, koffie of bier is) uit de bekertjes van onoplettende passanten.
no 1599, 12:03 uur, daglink (0)
Versteend
Sinds maanden niet zo'n geweldige dag gehad, maar nu duik ik eerst onder de dons want versteend tot op het bot en rozig van de hele dag buiten. We hielden het droog, maar het was knap frisjes hoog op de gele wagen. Mijn vriend het politiepaard was er ook, even onstuimig en ondeugend als vorige keer.
no 1598, 01:05 uur, daglink (0)
18 mei, 2002
Zeepbellen
M'n hele vriendinnenclub is vanmorgen naar Tanger vertrokken om te logeren bij een vriendin. Ik mag niet mee vanwege het knietje waarvoor vliegen en warmte in deze fase funest zijn; sta trouwens op de wachtlijst voor nieuwe operatie; heb na pinkesteren weer een onderzoek. Tssss...
Het weer vandaag zit ook al niet mee voor de open koets. Behalve nat is het ook nog koud en dáár heb ik toch de pest aan. Wat ik bedacht had aan te trekken gaat mooi niet door. Als er geen straaltje zon komt vallen ook m'n plannen om prachtige foto's te maken in het water. 't Is toch zonde!
Drie dagen pauze in de politiek. Achter de schermen zal het werk wel doorgaan maar ik hoef er geen kennis van te nemen. Geen kranten om me over op te winden. Vandaag in elk geval geen media die onzinnige, impertinente of tendentieuze vragen stellen.
Ik las of hoorde gisteren, en ik geloof dat het waar is, dat met name de jongere mensen door een overdaad aan reclame en commercialiteit in een schijnwereld leven. Een straffe uitspraak, maar voor degenen die van huis uit niet hebben meegekregen vraagtekens bij luchtkastelen te plaatsen en ze als illusie te slechten, zit er een grond van waarheid in. Leven in een zeepbel is nu eenmaal niet lang vol te houden zonder te stikken.
Zou je toch bijna denken dat te ver doorgevoerd kapitalisme uiteindelijk leidt tot een vorm van communisme, en dat een tè ver doorgevoerde democratie via anarchisme een dictatuur in het leven roept. Zo kan hij wel weer, maar ik ben pleitte vandaag en jullie bekijken het maar!
no 1597, 10:38 uur, daglink (3)
