Er kleeft bloed aan de sneeuw van 1 februari want een knul van dertien overleed doorzeefd met kogels. Een onbekende schoot zijn geweer leeg op een groepje sneeuwbalgooiers naar men vermoedt, en de jongen had de pech niet snel genoeg weg te komen.
Wat bezielt zo'n schutter? Zijn de stoppen doorgeslagen omdat hij niet geleerd heeft ook maar iets te incasseren wat hem niet zint? Zo stronteverwend dat hij nog nooit een corrigerend nee heeft gehoord? Domme blinde woede, stuwing in het hoofd, waas voor de ogen en geen remmen. Niet tevoren in te schatten wanneer het onweer komt.
Tweede geval: sneeuwballengooiers trappen man tot moes die vraagt om met gooien op te houden.
Wat wij crimineel noemen is vooral het volkomen onvoorziene, onberekenbare dat om niets uit onverwachte hoek kan exploderen. Het is ongrijpbaar, on(be)handelbaar, want mist voor argeloze passanten elke logica.
Volgens de laatste berichten vocht de vermoedelijke dader even daarvoor een paar honderd meter verderop een bendeoorlog uit....
Nog even en ik durf mijn huis niet meer uit....
Verbijsterd als ik ben, weet ik hier even helemaal niks op te zeggen. En dát wil wat zeggen!
Ik kan het ook niet rijmen. Kinderen en sneeuw is natuurlijk een wilde bende met sneeuwballen gooien. Maar iemand doodschieten...
Het tweede geval daar walg ik ook van. Je kunt dus echt je mond niet meer open doen. Je kunt dus niet meer zeggen dat het zo welletjes is geweest.... Hoe los je zoiets op? Hoe bereik je ouders en kinderen?
De daders zijn gevlogen! Ik hoop niet voor lang!