Makkie

Het leed is weer geleden en er is nog bij gelachen ook. Omdat zoon tandarts tjokvol afspraken zat had hij zijn pappa ingeschakeld die ik in geen jaar meer had gezien. Hartelijke begroeting, liggen, ogen dicht, mond open en ineens dat vertrouwde gevoel dat dit de hand van de meester was waaraan ik mij dertig jaar met open mond had uitgeleverd. Ik ben tegenwoordig voor nood— en spoedgevallen, lichtte hij toe.

Even zien wat het kind er ondertussen van heeft gemaakt want daar ben ik reuze nieuwsgierig naar, grapte hij. Hij peuterde met z'n haak alle spleetjes af, maar over het resultaat was hij meer dan tevreden. Bij wat nu moest gebeuren was hij alleen zo vrij om zijn eigen methode te kiezen. De kaak ging niet aan de lipzijde open, maar aan de binnenkant en het was binnen drie tellen gepiept. Kwestie van ervaring.

Dankzij jullie geprevel was het een makkie, al werd ik na het wegtrekken van de verdoving ineens snot— en snotvekouden. De hele winter nog niet geweest. Alsof één zo stom sneetje een bres in de dam vam weerstand slaat waardoor belagers kunnen binnendringen.