misdruk(3)

Enige tijd met genoegen verdaan in een echte horeca-groothandel waarmee ik niet de Makro bedoel. Heb er flink bijtende poestmiddelen ingeslagen maar raak er altijd meteen genezen van eten in een restaurant. Als je alle prefabs ziet aan soep, saus, mix en smaakbedrog, voorgekouwd en afgekloven, gebraad, gebak, gebakken en gestoven, dan vergaat je de lekkere trek.

Ik hoef geen pakjes, zakjes, tubes te krijgen opgediend alsof ze handgekookt zijn, terwijl ze barsten van de gemene kleur-, geur- en conserveringsstoffen en de prijzen minstens driemaal om zijn. Alleen voor het aanlengen met water en roerend opkoken. Zonder te laten aanbranden, mag je hopen.

Zo stond er bijvoorbeeld een enorme plastic knijpzak met (naar mijn gevoel synthetische) grondstof om anderhalve liter crème brulé te maken ofwel 15 royale porties. Er hoefde alleen nog maar water bij, roerend aan de kook brengen, bruine rietsuiker op de bodem van kommetjes leggen, en daarop de blurriesmurrie storten. Om vel te voorkomen nog even plastic op de bovenkant drukken. Koud laten bekoelen en vlak voor het opdienen storten.

Moet ik aan mijn moeder denken die crème brulé maakte van veel eieren en room, het merg van een uitgetrokken vanillestokje en met heerlijke, tot op de seconde precies gebrande suiker.

Nog een kleine roddel: de appeltaarten lagen er onbeschaamd in de aanbieding. Vier euro voor twaalf punten. Appletaartpunten die je uniform in elke foyer of café standaard achter glas ziet liggen. Eenheidstaart voor eenheidssmaak die denkt dat appeltaart appeltaart is als hij op appeltaart lijkt. Voor een bovenmatige eenheidsprijs. Vanwege de toef doorgezoete spuitroom die er uit een bus is opgespoten. Afgaande op de prijs moet het indrukken van de spuitbusknop enorm arbeidsintensief zijn. De taartpunten zijn namelijk al machinaal voorgesneden.