Onder m'n hemd
Zo. Was dat even een gouden greep en een aanrader!
Vandaag 6 oktober, op de verjaardag van mijn zaliger pa, ben ik voor 't eerst naar fitness gegaan met een iPod sjuffeltje onder m'n hemd. Geen hond die ervan opkeek. Bij oppervlakkige beschouwing kunnen de luisterdopjes ook makkelijk doorgaan voor een gehoorapparaat.
Hoe het beviel? Hemel op aarde!
Mijn vader zou zo'n sjuffeltje maar verkwisting vinden. Hoewel uitgerekend hij ervan genoten had met z'n dove oren. Hij was dol op klassiek.
Om eerst af te tasten of het ding niet bij elke beweging oversprong, had ik er nog geen luisterboek opgezet. Had wel gekund want ik heb ondanks fietsen, lopende band, roeien en divers machinewerk geen noot hoeven missen.
De muziek strekte zich uit van Schuberts Winterreise en Schwanengesang naar Paul Simon; via de Andrew Sisters die er goed de vaart in hielden. En alles geshuffeld natuurlijk, wat niet jofel is bij luisterboeken. De paar keer dat ik de optie hutspot probeerde af te zetten hield hij toch nog zijn eigen volgorde aan in plaats van de mijne. Ik zal hem de komende dagen eens ernstig toespreken en aan de tanden voelen, maar ik moet bekennen dat ik vanwege zijn gewicht van 22 gram al zijn verdere kuren graag voor lief neem.