« Grote stilte | Main | Pattadakal - werelderfgoed UNESCO »

Traantje

Was ik net aan het Olympische gedoe gewend, had ik net geleerd om me niet te ergeren aan Mart Smeets, begon ik die schaatsende koppen bijna te kennen en zelfs een beetje van ze te houden of het is weer afgelopen.

Voorbij zijn de spelen. Ik zit met een brok in de keel. Ik heb me de hele week zo dankbaar gevoeld dat ik die schaatsafstanden niet in een krankzinnig tempo hoefde doen. Zelfs helemáál niet hoefde af te leggen. Wat een gekkenwerk is sporten.

Maar stiekem pink ik een traantje, want al die reality op de buis doet verslaven. Ik heb zoveel geweldig commentaar gehoord dat werkelijk nergens op sloeg dat het diep genieten was geblazen.

Over tot de orde van kreukbare gemeentepolitiek. We mogen bijna stemmen.