Parelend
Toen ik vanmorgen in het schemerdonker de buitendeur opende viel ik regelrecht in de parelende zang van de zanglijster. Hij is teruggekomen uit het zuiden. Hij houdt zich weer op in ons struikgewas en zingt uit volle borst vanuit de top van de douglas. Een halve kilometer verder kon ik hem nog horen. Hij kreeg antwoord van soortgenoten in de verte. Toen ik een kwartier later thuiskwam zat hij nog steeds hoog in de boom zijn melodieuze aria's te fluiten.
Dit maakte mijn hele dag goed.
Behalve Snoet komt het kleine bruine eekhoorntje ook regelmatig kijken op de voerplank. Bruintje is nog zo onhandig dat zij (of hij) de grootste moeite heeft om een noot tussen haar tanden te dragen. Om de meter verliest ze hem, moet ze hem weer in haar handjes nemen om hem tussen haar tanden vast te klemmen. Vanmorgen stak ze vlak voor onze voeten de weg over. Doodgevaarlijk. Fiep kwam altijd via de boomtakken vanaf de overkant.
Waarom bloeien de mooiste sneeuwklokjes toch altijd op de composthoop achter bij de houtwal?