« De oude dame | Main | Gezinsdag van Op'n Spits Terpje »

Kokken

Vrijdag kwam dan de uitslag van de kweek en een recept voor echte penecilline. Ondertussen had ik mij voor de zoveelste keer hoestend en proestend, koortsig en uitgeput, versnotterd en versnoten uit het volle leven teruggetrokken. Ik vroeg of hij iets gevonden had. Nou en of, sprak hij opgewekt alsof hij de bacterieën persoonlijk had gezaaid: Het blijken kokken! Of hij strepto's of pneumo's noemde ben ik alweer vergeten, als hij ze al een naam heeft gegeven.

Zijn al die stootkuren prednisolon waarvan ik kilo's ben aangekomen voor niks geweest? Ik heb er nooit verbetering van gevoeld maar weet natuurlijk niet wat er van mij zou zijn geworden als ik ze niet had geslikt. Kort en goed: ik snotter wat minder en krijg iets meer fut. Al blijft de vraag of het bijna een jaar moest duren voordat er een kweekje werd gemaakt.
[Ho ho, nou niet ongeduldig worden]