Eerder vanmiddag, bij het ophengelen van een theedoek alg, hees ik Pietje de Pad mee naar boven. Mijn hemel, wat is hij toch dom. In plaats van meteen uit het zicht te duiken zoals een kikker zou doen, houdt hij zich roerloos op de plek waar hij toevallig terecht is gekomen.
Geen camera bij de hand dus schreeuwen naar lief of die het fototoestel wil halen want als ik wegloop duikt padje weg. Ik blijf zijn stomme hoofd dat hij half boven water houdt lekker fixeren en hij loenst vanuit zijn dode houding terug tot ik tal van plaatjes heb geschoten. De pad als supermodel!