Dweil

Ze zag er goed uit, de verfster bij de kapper die mij een kleurtje gaf. Ebbenhouten huid, goed figuur, mooi gezicht, steil kapsel dat haar pittig stond. Ze sprak onberispelijk Nederlands en ik vond haar aardig.

Ze sopte wat ruw met de kwast heen en weer en gooide de slierten ingekleurd haar over mijn hoofd naar voren. Ik sloot mijn ogen omdat ik bang was er bijtende verf in te krijgen.

Haar behandeling was duidelijk niet vlekkeloos verlopen en ze kreeg brommes van de baas. Ze haalde een donkere handdoek, veegde er het witte kaptafeltje mee schoon, de stoel, de vloer en tot slot... mijn oren.