Gelukkig maar dat Lex en Maxa met de kleine Ama een optrek bewonen waar een kamer kan worden vrijgemaakt voor het geknutsel van gans een natie. Die klompjes leken me wel praktisch, evenals het zwemvest en de schaatsen. Hoef je niet voor naar Friesland te gaan of te varen omdat ze ook een slotgracht hebben waarin ik water zag staan.
Dit was maar een kleine selectie uit dertigduizend goede gaven. De mooiste, nemen we aan. Hemeltje lief, wat doe je ermee? De wereld is zo klein en televisiegeil geworden dat je die spullen nergens kunt dumpen. Als een Nijntjeslaken in Mongolie al voor opschudding zorgt, zullen geborduurde Amaliaatjes helemaal de kroon wel spannen. Dat er in deze moderne tijd overvloedig wordt genaaid wist ik wel. Maar al die borduursels geven toch een onvermoede diepte aan dit land.
elisa op 05 februari 2004 om 22:34 uur