Twistappel

Sortalava ligt aan de noordelijke oever van het Ladogameer, het grootste meer van Europa. Met een maat van 219 x 83 km en een gemiddelde diepte van 50 m (de diepste plek is 230 m) is het zelfs een van de grootste plassen ter wereld.

Sortavala is foeioud maar dateert officieel uit 1632 toen het werd gesticht door de Zweden. Overeenkomstig een vredesverdrag uit 1721 ging de stad over in Russische handen en werd tot Serdobol herdoopt. In 1783 bepaalde Catharina II dat Serdobol hoofdstad werd van het district Vyborg dat in 1811 geheel in Finse handen kwam. Waarna Serdobol de oude naam Sortavala herkreeg.

Als gevolg van het verdrag na de winteroorlog tussen Finnen en Russen kwam de geheel verwoeste stad (Stalin: "Special care should be taken to destroy the town of Serdobol..."in 1940 in handen van de Sovjets. De inwoners vluchtten naar Finland. Een jaar later werd de stad door Finse troepen bevrijd. De vroegere inwoners kwamen weer terug. Overeenkomstig een verdrag uit 1944 werd Sortalava toegewezen aan de Sovjets. De inwoners verlieten hun stad.

In deze twistappel, magnifiek gelegen aan het meer, sliepen wij twee nachten in een wonderlijk onderkomen naast de bierbrouwerij. Kamers met hooggeplaatste gevangenisramen zonder uitzicht, maar met douche. Hetgeen wilde zeggen dat er midden in de kamers een douchekabine stond, maar dat een wasbak ontbrak.

Boven op de slaapkamers stond het restaurant - annex de feestzaal - en op vrijdagavond bleek het daar dansen te zijn. Op levend gezongen schlagers die hard werden meegezongen na rijkelijk wodka en bier. De lokalen, enigszins op leeftijd, vergaten hun zware bestaan met veel drank en zeer volslanke hoeren die als vliegen op stroop afkwamen. Wij met z'n achten hadden in een hoekje zitten eten en keken onze ogen uit. Maria, de gids, voelde zich beschaamd. Er waren ook Finnen die hem behoorlijk raakten en in het hotel bleven slapen.

Opvallend was dat de stemming aangenaam bleef. Dansen zit Russen in het bloed en zingen doen ze als de beste met hun fluwelen bassen. Verder maakten ze, zelfs aangeschoten, niet veel herrie. Geen geruzie of geschreeuw naar elkaar. Gesprekken werden opmerkelijk zacht gevoerd. Voor de zoveelste keer onderweg kregen we de indruk dat de doorsnee Rus vriendelijk is en welopgevoed.