Is het niet geweldig. Dat er iets gaande kan zijn waarvan geen journalist het fijne weet? Er blijken terroristen gevangen te worden in het Haagse Laakkwartier die met granaten gooien.
De buurt is ontruimd, journalisten zijn te hoop gelopen, er is net een persconferentie gegeven. Voorlopig zullen we nog niet veel wijzer worden want ze zijn nog even doende. Net een detective. Behalve dan dat er drie agenten zijn gewond.
Waarom houden ze dan een persconferentie, als ze toch niks zeggen klaagt een radioreporter. Want ze zeggen niets. Niet hoeveel mensen er nog in de woning verblijven, niet wat de reden van de inval is, niet of de actie verband houdt met de moord op Theo van Gogh, niet wat de nationaliteit is van de gezochten.
Veel politie op de been, mariniers zijn opgeroepen, brandweer staat klaar en het luchtruim is afgesloten.
(Je zou bijna denken dat Remkes zich even kwaadmaakt)
Uit de radio: Hallo hallo, Bram hoe is de situatie daar?
Bram meldt dat het blauwer en blauwer wordt.
Van de agenten nemen we aan, niet van de knopen.
Buurtverslaggeverij dan maar. Ooggetuigenverslagen.
Wat heeft u gehoord, wat heeft u gezien?
Hiervan raken we ook al niet opgewonden maar met een beetje fantasie valt het scenario ook zonder ooggetuigen wel te componeren.
Noord-Afrikaanse mensen? Het zal wel weer, al had ik ze nog niet officieel horen noemen.
Gelukkig dat Arafat er ook nog is, straks, om de aandacht af te leiden.
Hoewel ik uit volle borst beken dat ik het noodgedwongen zwijgen over nieuws als een verademing ervaar. Als de tijd daar is zullen ze wel vertellen wat er gaande was.
elisa op 10 november 2004 om 10:21 uur