Bernhard is vanavond zijn Juul achterna.
Zou je toch denken dat hij, van haar bevrijd, nog een paar joyeuze jaren zou maken.
Maar zoals je vaak ziet bij hoogbejaarden, knakt de levenslust zodra de eerste is heengegaan.
Symbiose.
Zo. Nu kunnen de media weer alle registers opentrekken. Kleurrijk figuur als hij was, rouleren vele verhalen die even makkelijk waar als onwaar kunnen zijn.
Hij liet zich niet dwingen, niet vangen. Ging zijn eigen gang, had zijn eigen mening, deed zijn ding met zichtbaar plezier en op het scherp van de snede. Lockheed affaire of niet, hij bleef innemend, geïnteresseerd en breeddenkend.
Anders dan Juliana die zich door ziekte gedwongen de laatste jaren in eenzaamheid terugtrok, bleef Bernhard tot zijn laatste dagen in beeld. Hij stierf zoals hij leefde. Hij leefde zoals hij stierf.
elisa op 01 december 2004 om 22:30 uur