Daar isse weer

Na dagen afwezigheid gisteren Fiep nog even gezien. Ze klom uit het nest - in het lage miezerige sparretje - waar ze dit voorjaar drie jongen wierp. Of ze het alleen maar inspecteerde of er logeert weet ik niet.

Ze ziet er in haar versleten bontjas maar magertjes uit hoewel het haar aan voedsel niet kan ontbreken. Ze heeft per slot meer dan driekwart walnoten-oogst rond die spar ingegraven en bij de keuken valt, nu het vriest, ook wel iets te bikken.

Terwijl ik dit stukje tik zie ik ineens uit mijn ooghoek beweging. Ook nu is ze uit dat nest tevoorschijn gekomen, maar ik snap niet wat ze doet. Ze maakt een ommetje door de omringende hoge dennen, sparren en berken, en keert weer terug op het nest pal in mijn gezichtsveld. Heeft ze iets verzameld? Isolatiemateriaal? Of moet ze domweg plassen?

Hoe dan ook, als ze heeft besloten haar winterslaap onder mijn ogen te houden, dan komen we elkaar binnenkort nog wel tegen.