Uitsmijter

Tijdens het jarenlang roken zelden keelpijn gehad, maar nu ik gestopt ben is het raak. Schor, hees, snotterig en pijnlijk. De eerste kop koffie schroeit naar binnen zonder te smaken. IJs lijkt heerlijk maar het is pas negen uur. Tussen mijn mail ligt een boze van iemand op wie ik vorige week had geboden maar nog niet opgehaald. Waar of ik blijf en of ik me eerst even wil melden.

Hoewel ik niet goed weet wat ik met twee gloednieuwe zijkanten voor een tripp trapp moet (nog in verpakking en niet duur) wel een afspraak gemaakt om ze meteen te komen halen. JW wil wel rijden als we daarna nog een ommetje maken. Breukelen ligt er zonnig bij. We nemen het witte bruggetje (gelukkig nog altijd middeleeuws met aan weerszijde antieke huisjes), passeren Gunterstein en koersen naar de Scheendijk. Nummer vijf met het ronde raam, waaraan wij zoveel herinnering hebben, ligt diepverscholen achter heggen en hagen. Het ooit donkere, stille weggetje is een weg geworden vol betaalde parkeerplaatsen, vakantiewoningen, woonboten, eettenten en disco's. De kleine werven die er altijd wel waren zijn grootgegroeid en rijk geworden.

Een tijd staan kijken bij de handbediende weersluis en via Loenen, Nieuwersluis en Loosdrecht teruggereden. Wel onderhand watertandend bij het idee aan een ouderwetse uitsmijter kaas met plakjes augurk ernaast. We nestelen ons op een terras in Loosdrecht waar de kaart om 12 uur 'smorgens friet met kroket of een zacht wit broodje met kroket laat zien, borrelhapjes met tapanade of ambachtelijk stokbrood met griekse salade en hamkaaseigezond. Ik wantrouw dat ambachtelijk en vraag een uitsmijter maar die kan niet worden verstrekt. We kiezen niks en vertrekken.

Net thuis gaat de telefoon waar we vanmorgen toch waren. Toch niet alweer achter een kinderstoel aan? Jullie horen netjes thuis achter de garaniums te zitten, zegt H.