Plof

Arme ik. Plof! Bed in met koortswerende pil. Keel-, kop-, nek-, snot- en spierpijn. Kippenvel, koude rillingen, sjaal om nek, sjaal om schouders. Heel erg ontzettend vreselijk zielig.

Morgen heb ik de tijd om lekker te zieken. Domo wil ik weer naar fitness, domi op controle met genezen(d) kattenoor, vrijmo na floris prikken terug in bed om uit te slapen, vrijmi op belletje passen en nieuwe foto's van haar maken. Zamo Appledag, zami boodschappen doen en zomo/mi belletje passen.
Tuurlijk loopt alles anders, maar dit zijn zo de plannen. We loggen life per slot. We loggen lijf.

Stelde H. liefjes voor: als je nou eens met belletje hieropaan wandelend een kop koffie komt halen?
Wabblief?
Je wilt toch wandelen tegenwoordig?
Ja met een hond en één blok om ofwel dertig minuten in soldatenpas. Geen afstand van twee blokken en na de koffie eenzelfde afstand terug. Er zijn grenzen.

Vanmiddag aan de Vecht geconstateerd hoe open vletten met een regenkap in de mode zijn ineens. Tuf-tuf heette een van die drijvende salons met glimmend gelakte bank, borreltafel en flessenrek. Da's precies wat ze doen en kunnen: tuf-tuf en klok-klok.