Wanneer het begon weet ik niet meer, maar gistermorgen stapte ik kreupel uit bed met een rug als een plank. Vermoedelijk kou gepakt onder het dunne laken? Het was niet de bewuste rijksdaalder ter hoogte van de nier, maar een zeer symmetrische pijnuitstraling van onderbillen via dijen naar beneden. En mijn rug zat in de taille behoorlijk op slot.

Na voorzichtig bewegen klaarde de pijn voldoende op om voorzichtig met Inge zaailingen en bramen uit te spitten. Leek goed te gaan. Inge vertrok en ik zette me achter de computer om huiswerk te maken. Steunend op mijn onderbillen voelde ik spieren (of zenuwen) langzaam neerwaarts verstijven. Allemachtig zeg, wel eens een oud wijf uit haar stoel op zien staan? Zitten blijkt erger dan spitten. Zal ik het over liggen maar niet hebben.

Er was geen andere keuze dan bureauwerk te doen. Er staat weer een deadline op stapel. Moeizaam op mijn stoel met telkens tussendoor een stukkie lopen. Morgen neem ik de laatste antibiotica. Daarna ga ik me aan pijnstillers vergrijpen om de spieren te ontspannen. Mocht iemand denken dat ik me verveel, neu… eigenlijk niet.