Overbodige mededeling: het giet weer pijpenstelen en straks gaat het waaien ook. Vroeg op de dag was er nog een beetje zon. Ik wist niets heerlijkers te bedenken dan mijn stoep te vegen. Yoeko zeurt om me heen dat hij wil wandelen, maar mij is het te nat.
Gisteren geweldige rode bieten gekookt door één laurierblad, twee stokjes pijpkaneel en drie kruidnagels mee te koken. ‘t Is geloof ik een Belgisch recept, maar overheerlijk, ook in combinatie met blokjes appel.
Kipjes zorgen niet meer voor mijn lunch, maar voor het avondeten. Gisteren om 13 uur niks, maar om 5 en 7 uur alsnog verrassingen in het kot. Hoogste tijd om de transparante tent-grondzeilen van de Aldi te vermaken tot afdekzeilen voor over de ren, zodat ze meer droge loopruimte krijgen.
Zuchtend alle post bijeengegrabbeld van de laatste 10 dagen. In de bus lag mijn nieuwe visa card. De oude had ik laten blokkeren. Dat geeft nog oponthoud en gedoe bij Paypal die (terecht!) wil controleren of alles wel deugt. Ze maken 1,5 euro’tje naar me over, en ook naar mijn gekoppelde bankrekening. Dat duurt een paar dagen met het weekend ertussen. Maar dan is alles weer als vanouds.
Hoofdschuddend m’n huis rondgekeken nu er buiten niet te werken valt, naar al die stapels en bergen die er nu maanden liggen. In afwachting van mensen die zouden halen of komen kijken of er nog iets leuks tussen zit. Zodra I. van gordelroos is genezen – wat best nog wel even kan duren – gaan we er met de bezem doorheen.
Kipjes zojuist valselijk beschuldigd: om 14 uur waren er twee eitjes klaar ondanks de regen. Resp van 23 en 25 gram. Zo aandoenlijk klein, zo zonder gevaar mijn cholesterol op te stuwen. In 19 dagen hebben ze 27 eitjes gelegd. De zwaarste woog 33 gram, de lichtste 21. Het opgewonden barensweeën-ritueel lijkt ook voorbij. Geen bloedveegjes meer op de schaal. Ze lijken de eitjes er nu tussen neus en lippen uit te floepen, als ik het zo mag zeggen.
Het enige wat ik nog steeds merk als ik het hok ‘s-morgens openzet en Daan staat te trappelen om te wippen, is dat de kipjes die hem anders met vreugde terwille zijn, hem van zich afsnauwen als ze een ei moeten leggen: Ja hallo zeg, kan je ff wachten want er zit een ei in me gaatje! Daan verstaat kippentaal en zoekt een ander. Het is geen gelukkig uur, want ze willen allemaal eerst graag eten. Daarna bieden ze zich van harte aan. Soms maken ze zelfs ruzie wie of er mag.
Daan is een gelukkig aanwinst geweest. De hennen hebben hem graag. Hij hoeft maar even te lokken of er komt er wel een. Als ze meewerken, wat ze vijzel altijd doen – en zo niet dan laat hij ze lopen, hoeft hij ze niet met zijn scherpe klauwen op hun plaats te houden. Ze lopen geen schrammetje op. Het liefst heeft hij Puk. Als zij plat op de grond ligt met zijn volle gewicht bovenop zich, wordt ze net een uitgedijd plakje. Ze lokt hem tegenwoordig mee naar een kuiltje om lekker klem te kunnen liggen, dan hoeft hij haar niet vast te houden. Wie niet groot is moet wel slim zijn!
Had ik het toch weer over de kippen. Verveelt het al?
Mijn hele leven heb ik al kippen willen hebben, maar het is er nooit van gekomen omdat ik ze de ruimte wilde geven en die hebben we nooit gehad. Door jouw verhalen weet ik nu dat het ook, als je het goed wilt doen en dat wilde ik natuurlijk, veel tijd had gekost. Dus op mijn ouwe dag geniet ik van je belevenissen met je kippetjes. En niet te vergeten je haan. De beeldende beschrijving van de seksuele belevenissen van je koppeltje begint wel verdacht veel op kippenporno te lijken, maar je steekt er als mens wel veel van op! Leuk!