Mezelf vanmorgen aangekleed teruggevonden op bed. Ik weet alleen nog dat ik mij gisteravond naar boven begaf met een banaan, voor het geval ik wakker zou worden van de honger. Ik was te moe geweest om te eten, om zelfs maar een boterham te smeren. Het vroege donker werkte mee. Yoeko en Pluis aanvaardden een vroege nacht. Vanmorgen lag de banaan nog onaangeroerd en de tv stond nog aan.

Toch nam ik gisteren al een ontspannen dag door samen met Inge een schuilhut te bouwen in de kippenren. Het hol onder hun hok ligt met de open zijde naar het noord-oosten. ‘s-Zomers ideaal, maar ‘s-winters te koud. Vanaf februari op marktplaats naar een kunststof kinderspeelhuisje gezocht, maar die bleken onbruikbaar (teveel tochtgaten) of erg duur. Hout komt in verband met luisgevoelige kieren en naden niet in aanmerking.

Uiteindelijk bij mijn leverancier een ‘Eglu go’ zonder ren op de kop getikt, het kleine broertje van mijn eigen Cube kippenhok. Omdat de toegangsdeur smal is, was het pakket alleen binnen de ren te monteren. We sleepten alle onderdelen, een bodemzeil en gereedschap naar binnen en stoeltjes om op te zitten. Het was heerlijk weer. De kippen namen een zonnig stofbad en lieten zich niet storen. Mijn vriendelijke haan kwam zo nu en dan even kijken wat we deden maar zag dat het goed was. We monteerden het hokje maar lieten bodem en achterdeur weg. Bij extreme koude kan die achterdeur er nog altijd worden ingeklikt. De voorkant heeft een tochtvrij deurtje dat naar believen open of dicht kan staan.

Het resultaat is een dubbelwandige tunnel (het deurtje staat nu open) die met zijn kont naar het noord-oosten staat. Makkelijk schoon te houden. Tunnel optillen en harken. Bovendien heb ik nu een extra hok, mocht er ooit een zieke kip apart moeten zitten.
Ze vonden het wat! Wij waren de ren nog niet uit of daar gingen ze op verkenning. Behalve winterbeschutting blijkt het ook opwindend speelgoed waarmee en waarin je verstoppertje en krijgertje kunt spelen. Iedereen tevreden, ik niet in het minst.

Zo te minder ik doe zo te vermoeider ik word, lijkt het wel. Weken emoties en lijflijk sjouwen eisen hun prijs. Ik liep op mijn grenzen, maar de ervaring leert dat ik mijzelf vrij snel weer in goede conditie kan slapen. Ben ik kennelijk druk mee bezig want zo bont als vannacht heb ik het zelden gemaakt. Jammer alleen, dat sommige mensen mijn huidige toestand lijken op te vatten als excuus om niet aan sociale verplichtingen te hoeven voldoen. Het is niet anders.