About

Het enige dat sinds onderstaande beschrijving uit 2002 veranderd is, is de veestapel. De dierbare suikerkater Floris, een jongen van 8 kilo, is ons twee jaar geleden als 17-jarige ontvallen. De kleine Pluis die zo goed muizen vangt is ondertussen 14 en still going strong. De grote grijze keeshond Beer heeft in 2006 een spuitje gekregen. Hij was bijna 15 en nog altijd vinnig.

De grote grijze kees Yoeko heeft meteen zijn plek ingenomen. Die is veel socialer en zachter. Ik heb alle mogelijke trainingen met hem gedaan en daar plukken we nu de vruchten van.

Verder ben ik fysiek ouder geworden. Maar omdat ik net als Mulisch op een vrij jonge psychische leeftijd ben blijven hangen heb ik daar weinig last van.

Ik houd niet van facebook of van google. Ik heb mijn weblog afgesloten voor zoekmachines. Alles wat ik hier uitkraam hoef ik niet voor eeuwig op heel internet terug te vinden.

In oktober 2002 schreef ik:

In een vorig leven was ik journaliste en cratief handvaardig, het liefste bezig met kleur. Maar toen de eerste Apple in mijn leven kwam (’83) werd ik een verslaafd computerdier, dag en nacht bezig met het doorgronden van de vele mogelijkheden.

Omdat ik ervan houd de dingen zelf uit te puzzelen, liefst met behulp van boeken, onthoud ik ze ook makkelijk. Ik heb ik nooit een cursus gevolgd maar kan met veel soorten software overweg.

Vanaf het begin was ik donateur van de Apple gebruikersgroep Klokhuis. Daar werd ik – als eerste vrouw – voor het bestuur gevraagd, belast met het redigeren en opmaken van het magazine wat ik ruim tien jaar heb volgehouden. Hierdoor kreeg ik de kans om veel hard- en software te testen waardoor ik best handig ben geworden.

Nu hoef ik alle ontwikkelingen niet meer zo op de voet te blijven volgen wat ik als redacteur wel verplicht was. Het is bijna gekkenwerk geworden. Ik verkeer nu in de ontspannen positie dat ik rustig mijn eigen gang kan gaan en voel me dus heel gelukkig.

Minder gelukkig ben ik met mijn culturele leven. Hoewel ik graag lees – en ooit vrij belezen was – maak ik hier te weinig tijd voor vrij. Wat dit betreft vind ik internet fnuikend. Aan mail beantwoorden, log bijwerken, surfen en weblogs van anderen lezen ben ik zo een paar uur kwijt per dag. Voeg hier nog bij dat er altijd wel iets te experimenteren of repareren valt aan mijn systeem of computer en er is weer een dag voorbij.

Ik leef met man en twaalf pootjes (het oude tekkeltje is overleden) in een oud huis met grote, wilde tuin die vooral bestaat uit oude naaldbomen. De grond is puur zand. Het leukste zijn dan ook de vijvers. We hebben er twee, eentje voor en eentje achter, plus nog een ingegraven minibakje waar bruine kikkertjes graag zwemmen.

De twaalf pootjes behoren toe aan grote blauwe keeshond (bouwjaar ’92) die stevig zijn mannetje staat en twee heilige birmanen (’90 en ’98). De oudste kater is sinds februari ’00 suikerziek. Naast de computer valt er dus nog genoeg te doen. Vergeet ik nog beide zonen te noemen maar die zijn al lang uit huis.

Ik houd van beeldende kunst en klassieke muziek. Vooral het moderne repertoire heb ik leren waarderen hoewel ik op chaotische momenten graag de goedgeordende nootjes hoor van Bach, of de rustgevende Early piano works van Satie, gespeeld door Reinbert de Leeuw. Als je mij vraagt zou ik muziek nog meer missen op een onbewoond eiland dan boeken.

Reizen doe ik ook graag maar dit is fout uitgedrukt want er zijn ook landen die me niet trekken. Ik kan beter zeggen dat ik gefascineerd ben door India en dat ik graag nog eens terug zou gaan naar Indonesië. Met name de prachtige eilanden van de Molukken en Irian Jaya zou ik terug willen zien. Naar India moet je voor de cultuur en de mensen; naar Indonesië voor de mensen en hun prachtige natuur.

7 reacties op “About

    • Het gaat mij goed, ook al is de overgang naar een eenzaam leven enorm en besef ik nog niet ten volle dat de dood ons na zoveel jaren gescheiden heeft. Ik ben bijna zo ver dat ik weer kom loggen.

  1. Beste André Schaffers

    Volgens mij gaat het om een oude krantenfoto. Ik heb hem wel eens gezien, maar niet gefotografeerd. Interessant dat mijn naam met deze prent verbonden zou zijn en u via het reactietooltje op mijn weblog reageert.

    Aangezien ik geen binding of interesse heb met/in de kale kut van Femke (het brave mens ook niet tot mijn favorieten behoort) kan ik u niet verder helpen en beschouw ik uw ‘reactie’ op mijn weblog als een vluchtige wind die ik laat overwaaien.

    Succes met uw website

  2. Goedemorgen,

    Ik ben een foto van u tegengekomen bij google afbeeldingen.
    naam foto: subtiel
    Omschrijving foto: spandoek: “mijn cv = zo kaal als de kut van femke”

    Ik wil deze foto graag gebruiken voor mijn website.
    Ik vraag u goedkeuring.
    In afwachting op uw reactie.

    Mvg André Schaffers | grafische vormgeving
    schaffers@wxs.nl

  3. Lees de nieuwe bundel van Emily Dickinson.
    Net uit ven een aanrader.

    De afstand die de doden gaan

    De afstand die de doden gaan
    Is niet meteen te zien;
    Je denkt nog menig vurig jaar
    Ze keren weer misschien.

    Dat wij ze volgen in hun spoor,
    Wordt allengs zekerheid,
    Zo innig gingen wij reeds om
    Met hun verstreken tijd.

    En nog een, (toevallig op de bladzij ernaast, ook ongedateerd blz. 418)

    Het maken van een wei vereist

    Het maken van een wei vereist een klavertje en één bij.
    Eén klavertje, een bij.
    En dromerij.
    Genoeg is enkel dromerij.
    Bij weinig bij.

    gr rob

Geef een reactie