Categoriearchief: Natuur

Tuin, vogels, dieren

De kleine krokodil

Geplaatst op door

Donderdag, achter bij de rottende bielzen, een heuse hagedis gezien. Inge riep: Kijk, hier loopt een krokodil. Vroeger, toen al dat verd… ongevraagd uitgezaaide gras er nog niet was van vele nieuwe, gazonminnende buren die alle vliegdennen kapten, waren ze talrijk en lagen ze te zonnen in het zand of op de stenen. Ze hoorden er helemaal bij.

Het valse gras heeft al ons blonde zand in bezit genomen, het zilveren bosgras met de roze aren verdrongen evenals de inheemse bloemen die hier als onkruid groeiden zoals vergeet-mij-nietjes en echte bosviooltjes. Wilde brem die overal opschoot kom ik ook nooit meer tegen. Om van de uilen niet te spreken die bij gebrek aan woonruimte vertrokken.

Zelfs de eekhoorns, jarenlang medebewoners van ons erf waarvan we talloze foto’s namen, komen alleen nog een enkele keer op bezoek. Dit jaar hebben we door de late vorst geen wal- en hazelnoten Dit hebben ze al lang ontdekt. Soms komen ze nog uit de vijvers drinken, maar verder blijven ze op afstand of worden ze in het voorjaar bij bosjes doodgereden door het geïntensiveerde verkeer. Want we zijn slluipweg geworden voor snelheidsoverschrijders, containerverslepers, en grote vrachtvervoerders.

De rode mieren zijn ook schaars geworden en door kleine, zwarte verdrongen. De ringslang in geen jaren meer gezien. Vlinders, wespen, bijen, hommels vliegen spaarzaam rond. De hoornaar neemt toe. De enige wilde vriend die hier nog woont is de solitaire buizerd. Gisteren vloog hij weer over me heen. Oeps, denk je dan wat een grote jongen. Maakt wel dat alle houtduiven, inclusief de oude weduwe-moeder, naar een tuin verderop zijn getrokken tenzij ze al zijn opgegeten.

Wat natuur betreft was het vroeger beter. Alles verschraalt. De laatste huizen waarvan het dak niet boven de bomen mocht komen gaan in rap tempo verloren vanwege de terreinen waarop ze zijn gebouwd. Ze worden gesloopt en vervangen door lachwekkend eenvormige kastelen uit prefab materiaal, de bomen moeten gekapt want staan in de weg, de natuurlijke heuvels geëgaliseerd, er moeten hekken omheen, honden aangeschaft die zo stom zijn dat ze na jaren nog tegen hun eigen buren blaffen.

Ze hebben allemaal dezelfde groenbedrijven die de tuinen op dezelfde wijze beplanten en onderhouden. Veel bestrating, veel bladblazerij en ’s-zomers veelvuldig gemaai van gazonnen die doorlopend met anti-mos behandeld moeten worden want het is hier van huis uit zuur bosgebied.

Waar had ik het ook alweer over? O ja, we hadden een kleine krokodil gezien.

Wilde tuin

Geplaatst op door

Het mooiste weer van de wereld vandaag. Zonnig maar niet te warm zodat we hard konden werken. Jij hoeft toch niks aan die tuin te doen?, vraagt iedereen. Niet in de gebruikelijke zin nee, maar alle zaailingen van bramen, eikenbomen, hulsten, tamme kastanjes, linden, essen, kardinaalsmuts, hazelnoten en klimop moeten eruit als ze op plekken staan waar je geen bomen of prikspul wilt hebben. Niet trekken, maar uitsteken met de schop. Laat je iets van de (pen)wortel achter, dan krijg je een dubbele boom terug. Heb je veel vogels, eekhoorns of andere beesten die dol op boomvruchten zijn dan helpen die je als een gek met ‘zaaien’. Vergeet ik voor het gemak nog kleefkruid en zevenblad. Frambozen, fruit- en notenbomen doen het prachtig op kippenpoep, maar de brandnetels ook. Niks doen is er hier zelden bij.

De zelfgezaaide grote blauwe hosta’s uitgeplant die ik twee jaar in grote bakken heb opgekweekt. In de loop der tijden ontdekt dat ze heel goed te zaaien zijn. Op de kwekerij betaal je er makkelijk 10 euro voor, en 30 planten is hier helemaal niks. Bijkomend voordeel is, dat ze zijn opgegroeid in de atmosfeer waar ze komen te staan. Samen met de groene, zilveren en goudkleurige planten (die ook goed te zaaien zijn) vormen ze prachtige bosschages die met hun grote blad het onkruid tegenhouden. Prima schuilplaats voor muisjes en ander klein gedierte dat door de uilen wordt bejaagd. De slakken zijn er ook dol op, maar de zanglijsters zijn weer verzot op de slakken. Zo begint er hier een mooie kringloop te ontstaan.

Dit jaar staan er al vijftien veenorchissen langs de vijver. De eerste is ooit spontaan komen aanwaaien. Ze goeien bij voorkeur in ruigten, en ruig is het hier want ik heb geen tijd en puf om alles preciesjes bij te houden. Vanmiddag de eerste grote blauwe libelle uit zijn velletje zien klimmen. Gisteren probeerden twee zeer jonge zanglijsters vergeefs binnen de kippenren te komen. Ze waren woedend want de roodborsten kunnen wel door de tralies heen en eten mee met de kippen. Die zullen wel gezonde jongen hebben vanwege de legkorrel die ze de hele dag bietsen.

Eitje 300 is gelegd vanaf half januari, terwijl ik maar 4 kippen bezit. En een haantje dat niet overmatig kraait, maar wel als er een eitje is geled. Dan jubelt hij het uit en de drie kipjes zingen mee uit volle borst, waarna de legster als een queen het hok uitschrijdt. Gekke beesten. Bij het krieken van de dag doet hij dapper met de vogels mee. Nog geen klachten gehad. De buren hebben nu ook kippen en achter lopen twee mekkerende geiten. Deze geluiden zijn heel wat aangenamer dan bladblazers en zitmaaimachines.

 

Vogel lief en leed

Geplaatst op door

Er zijn verdorie muggen en te weinig kikkers of vogels die de muggen weghappen.

Nadat de kippedames enige weken armoedig en verpieterd rondsjokten, zien ze er ineens weer uit als Hollands welvaren. Schone kleertjes, spek om de ribben, pluizige kontjes en een uitdagend loopje. Daantje is helemaal het haantje en stapt glanzend van gezondheid op hoge vrijersbenen rond.

Op 13 december lag er een eitje. Grote verrassing want vorig jaar begonnen ze half januari pas met leggen. Ik vermoed dat Stippel de goede geefster is, maar bewijzen kan ik het niet. Ze zien er allemaal even blozend uit. Gisteren lag er weer een ei. Na 9 weken onthouding (winkeleieren hebben geen smaak, die eet ik niet) heb ik ze meteen na het rapen gebakken. Om de andere dag een eitje is een mooi tempo voor mij, maar straks leggen de anderen ook. 600 Eitjes binnen 9 maanden zullen ze nooit meer halen, maar de helft is ook genoeg. De lol om naar het hok te lopen om te zien of er al een eitje ligt, en dit – vaak nog warm – in je hand te voelen blijft een wonder. Nooit geweten dat kippen zo leuk kunnen zijn.

Daarbij is mijn stelletje, inclusief haan, enorm vertrouwelijk geworden. Ik mag de ren binnen, de grond aanharken, aan hun voer en water zitten zonder dat ze me een strootje in de weg leggen. Ze drommen eerder om me heen (heeft ze soms graantjes bij zich?) en ik moet oppassen dat ik niet op hun tenen trap. Brekebeentje is overigens uitgegroeid tot een zeer mooi kipje van de goede maat, maar ze is nog altijd even pinnig.

BuizerdGistermorgen lag er langs de heg bij de oprit een dode buizerd. Merkwaardig was, dat er op zijn/haar vlerk een gave walnoot lag. Welk mens of dier heeft die daar neergelegd? Hoe komt die vogel daar? Gevallen? Aangereden of vergiftigd? Verkrampte klauwen had hij wel. Hij was niet geringd. Heeft hij hier vaker in de tuin gezeten? Vogelbescherming gebeld en bij Sovon melding van de dode gemaakt. Straks moet ik hem ergens begraven want hij kan daar niet zo blijven liggen rotten.

17 Dagen niet gerookt. Zo lang ik de dagen nog blijf tellen, gaat het niet van harte.

Geplaatst op door

BN’ners met gouden hart

Iconische foto, wat dit dan ook wezen mag. Dagelijks sterven er wereldwijd misschien wel honderd kleuters van drie, minder vredig en goedverzorgd dan dit weldoorvoede manneke. Mij heeft dit beeld ook diep geraakt, maar niet zodanig dat mijn verstand ervan op nul gaat.

BN’ners die hun architecten opdracht gaven kamers te verbouwen voor vluchtelingen. Ai, wat een meelevende mensen. Het ‘Doe goed en zie niet om’ blijkt vervangen door ‘Kijk mij eens’. Het werkt aanstekelijk want niemand wil natuurlijk achterblijven. Stel je voor. Zij een Syriër in huis? Dan ik ook een!

Een gevluchte Syriër die elk gevaar heeft getrotseerd lijkt mij geen pop die met een opwindsleutel kan worden geprogrammeerd om – uit pure dankbaarheid – te doen of laten wat zijn weldoenster verlangt. In het Midden Oosten gelden andere mores dan in ons rijke Westen.

Mevrouw de BN’ster, bent u zich ervan bewust dat elke goedwillende vluchteling u – met onbedekte benen en schouders, loshangend haar en borsten die uit uw behaatje puilen – vanuit zijn geloof en cultuur een regelrechte hoer mag vinden die zijn respect niet waard is?

En later?

Oke, oke. Maar in deze onderbuikgevoelens om iconische jongetjes voor de toekomst uit te bannen, schuilt nog een ander gevaar. De Nederlander is tamelijk geneigd impulsieve beslissingen te nemen. Ook Tweede Kamerleden willen niet graag voor gevoelloos worden versleten. Met de duizenden vluchtelingen halen we Moslims binnen. Nu is dit logisch omwille van de menslievendheid, maar op de langere duur minder gewenst?

Eenmaal ingeburgerd, aangesterkt, van trauma’s genezen en met loon en veel kinderen op zak, zou het mij niet verbazen als ze een hechte gemeenschap blijven vormen met hun mede landgenoten, vader/moederland, geloof en gewoonten. Gaat en vermenigvuldigt u! Als er elk jaar miljoenen vluchtelingen blijven komen, wordt deze groep wel erg bepalend. Welke illusies koesteren we toch? Een moslim die van zijn geloof afvalt verdient de doodstraf! En we weten nu al niet hoe we met een paar Turken en Marokkanen moeten omgaan, toch?

Exact twee jaar

Vandaag exact twee jaar geleden dat ik JW heb begraven. Het is gelijktijdig heel lang en heel kort geleden. Ik heb meer tijd en rust om het me bewust te zijn. Het eerste jaar vergleed met gebroken pols, diverse reparaties van lekkages, achterstallig onderhoud dat nodig moest gebeuren, opschonen van dode bomen. Er was altijd wat, en het is nog niet allemaal klaar.

Opruimen van de diverse archieven bleek (en blijkt) een bijna onmenselijke klus. Toen de zomer aanbrak moest ik mijn energie aan de tuin besteden en bleef de niet afgewerkte binnenboel liggen. Vorige week ben ik er met Inge in de stromende regen weer aan begonnen. Ik kijk de papieren door, zij scheurt of snippert en draagt de afgewerkte boel naar beneden. Je kunt dit werk niet met meerderen doen. Alles gaat door mijn handen, langs mijn ogen, via mijn herinneringen. Alle vertrouwelijk materiaal moet versnipperd worden omdat het geen pas heeft om het met naam- en toenaam op straat te leggen.

Er zijn ook mappen die in hun geheel versnipperd worden. Met dit klusje vul ik mijn avonden. Het geeft me tijd om over vele zaken na te denken, zoals het vluchtelingenprobleem. TV-vrij bestaan want ik kan onderhand geen BN’ner meer zien en geen ad-hoc beslissingen meer horen van mensen die het ook niet weten, maar wel zo nodig iets moeten zeggen.

Ik zou best een Syriër willen hebben als extra kracht in de tuin, als schilder of sjouwer van rommel. Ik loop zelden met blote schouders of benen vanwege de teken, dus dat respect zou wel lukken. Maar als ik er een zou treffen die ‘s-avonds plat op mijn bank voor de tv ging hangen, of ‘s-nachts het huis zou laten galmen van Arabische gezangen, dan ben ik zeer tevreden met mijn leven dat minder ordelijk verloopt dan de planning was.

Wildernis

Las laatst in de VK een artikel, dat iedereen gebaat zou zijn met een stuk eigen wildernis dat onverstoorbaar zijn eigen gang gaat. Ik mopper dus niet, hoewel Inge en ik continu bezig zijn met rooien, wieden, snoeien en spitten. Gif spuiten is verboden. Tegen afwisselend warmte en overmatig regen bleek trouwens geen kruid of gif gewassen. Zo was je klaar, zo kon je weer opnieuw beginnen. Toch is er weinig dat meer ontspannend is dan gewapend met schop, maaiers en scharen de woesternij naar eigen inzicht te lijf te gaan. De mens wikt, maar de natuur beschikt.

Handenbinders

Natuurlijk zijn dieren handenbinders, maar ik krijg veel gezelligheid terug. Vanmorgen – eindelijk was het een paar uur droog – het kippenhok schoongemaakt. Daantje is met zijn vier meisjes een verknochte harem geworden, en kipje Stippel dat maanden vijandig bejegend is, hoort er nu helemaal bij. Ik mag zonder verdedigingswapens de ren binnenlopen. Ze drommen om me heen om te zien wat ik ga doen. Het schone hok werd met goedkeuring ontvangen. Ze stapten er om de beurt binnen om met zacht gemonkel hun instemming te uiten. Het hok was trouwens behoorlijk smerig want met die zware regenval hadden ze binnen gewoond, wat ze maar zelden doen. Hoewel de ren geheel is afgedekt, was er geen droge plek meer te vinden. Overigens gaat, op advies van Jurjen,  alle stro-met-poep als mest naar de noten- en fruitbomen. Deskundig hergebruik.

Vanmorgen eitje 575 geraapt. Als je mij vraagt hebben ze met dit smerige weer niks beters te doen dan eieren leggen.

Yoeko in de lappenmand

Yoeko zat een tijd in de lappenmand. Zijn prostaatontsteking had ook lever, darmen, nieren en blaas ontregeld. Castreren leek de enige optie. Met het slechte gevolg van karakterverandering, wat telkens na tijdelijke chemische castratie bleek. Van vrolijke hond die onbevangen op soortgenoten afdanst werd hij een angsthaas die zich in de bosjes schuil hield totdat de ander was gepasseerd.

De nieuwe DA die ik heb op de holistische kliniek, is zeer wel in staat om out-of-the-box te denken. Na jarenlang overmatige libido intomen, wat op het laatst vergeefs bleek, nam zij de doos vrouwelijke hormonen erbij. En wat bleek: Yoeko’s lijf schreeuwde hierom! In plaats van mannelijkheid indammen, krijgt hij nu vrouwelijkheid toegediend. Experiment. Was zelden eerder voorgekomen. Eind oktober op controle. Maar iedereen die hem kent heeft het gevoel dat hij al heel wat energieker uit zijn ogen kijkt.

 

Als een euro in mijn open hand…

Geplaatst op door

HEGGENSCHAAR OP STEEL

De eerste week augustus is verdwenen als een euro in mijn open hand. Nu ik mijn Klokhuisblad eraan heb gegeven kan ik volop genieten van de zomerse dagen. De eerste augustus sinds jaren dat ik geen acht-urige werkdag achter mijn bureau maak, weekends inbegrepen.

Denk niet dat ik stil zit. Toen Esfahan niet doorging stapte ik meteen naar Kok in Soest, met de oude benzine-maaimachine die we nooit meer gebruiken. Na elke zoveel meter loopt hij vast omdat de opvangbak vol is, mede door alle varens die we van het pad wegmaaien. Als we geen verse benzine gebruiken slaat hij trouwens af. Telkens leeghevelen en weer verse benzine halen vond ik stomvervelend. Als niet gebruikte erfenis nam hij behoorlijk veel plaats in.

Kok in Soest is een topzaak. Ik heb al eerder reclame gemaakt toen ik de accu-bosmaaier kocht. Die nam ik ook naar ze mee, want zij zijn handig in draad inzetten, terwijl ik daar een uur op zit te prutsen. Ik kreeg een zinnig bedrag terug voor de oude maaier, en kocht een accu-heggenschaar op steel van Stihl. Werkt voor mijn pols tamelijk zwaar, maar Inge is er verrukt van en heeft er al heel wat mee gedaan. Werkt op dezelfde accu als de bosmaaier die we overal voor gebruiken. Tweede accu bijgekocht. Tweede lader was niet nodig.

BLAUWE BESSEN

De blauwe bessen hangen in dikke trossen te rijpen. Ik ben niet de enige die ze in de gaten houd. Mijn aandoenlijk tamme merel hipt de halve dag rond de struik, bestudeert de trossen, vliegt op en pikt dan feilloos die éne blauwe uit de groene tros. Als ik langs de struik loop en er eentje pik, dan zit hij op twee meter afstand naar me te schelden. Keer ik mijn schreden, dan is hij weer aan de beurt. De vogels hebben het slecht want er zijn geen regenwormen en maar weinig slakken. Ondanks de hevige buien die we laatst hadden, en waarvan het water als beekjes over de paden wegstroomt, is de grond uitgedroogd.

STANK?

Ik hoorde het al van verschillende mensen. Waarom stinkt jouw kippenren niet? Misschien omdat hij behoorlijk ruim is en lekker doortocht, waardoor de poepjes snel drogen? Misschien omdat de bodem niet van beton is met een laag strooisel erover, maar uit eeuwenoude pure bladaarde bestaat? Het nachthok ruikt ook niet vies. Ze krijgen elke week schoon stro onder hun slaapplek. Met het vuile bemest ik fruit- en notenbomen.

Ik heb de Engelse ‘eglu cube’ van Omlet nu anderhalf jaar in gebruik. De kipjes zijn als kuikens gekomen en lijken er dik tevreden mee. Ze gebruiken het hok alleen voor leggen en slapen. Ze sjouwen door weer en wind de hele dag buiten en schuilen onder het hok voor gevaar en regen.

Door de losse zitbodems en mestladen, die ik dubbel heb, is schoonmaken een fluitje van een cent. Ik ben enorm gelukkig met dit hok.

LIBELLEN

De blauwe glazenmakers maken dankbaar gebruik van de punten van de krabbescheer die boven water staan. De monsterachtige insecten klimmen tegen de stengels op en ontdoen zich van hun jasje, hangen geruime tijd te drogen, om tegen de laten middag op de wiek te gaan. Eerst maken ze enige verkenningsrondjes boven- en rond hun geboortevijver om vervolgens weg te trekken. Ik vind het een wonder van de natuur, hoe op een warme zomerdag een prachtige grote libelle uit zo’n lelijke kleine pop sluipt, die twee of drie jaar onder water heeft geleefd. Een wonder hoe zijn lijf en vleugels zitten opgevouwen en zich, na het barsten van zijn korseltje, heel langzaam ontvouwen tot iets van absolute schoonheid.