Na enkele stemloze dagen waarvan ik verder geen last had (deze kwaal ontlokte JT de opmerking dat ik tegenwoordig vaak iets mankeer… ) werd ik vanmorgen alweer zonder wekker om 7 uur wakker met de geweldige eerste gedachte: Tjee, wat heb ik lekker geslapen, zeg! Daantje en de haan van de buren kukelden in koor. Via het raam aan de voorkant was het luid en duidelijk te horen. Niet onplezierig dat ze nu samen herrie maken.

As de donder mijn bed uit om de pomp van de bron uit te zetten. Gisteravond in de schemer nog twee tuinslangen van 25 meter aan elkaar gekoppeld om bepaalde struiken te bereiken. De hele nacht aan gelaten, ook al omdat op het talud er omheen veel jonge teunisbloemen staan. Het water is gratis, maar de pomp verbruikt bijna net zoveel stroom als een strijkijzer. Daarna de grote potten met bessen, appel en pruim nog van water voorzien. Op advies van Jurjen gaan die in het najaar de volle grond in.

Bij de kippen heb ik de hele nacht gesproeid om (een deel van) de wilde frambozen te redden. En de kweepeer die me dierbaar is. De brandnetels willen hier ook geweldig van groeien. Met een korte broek aan ga ik de rimboe niet in en voel ik mij erg beperkt. Tot nu toe gaat het goed met de kipjes, maar de warmste dagen moeten nog komen. Ik verstrek ze op gezette tijden koele beetjes koude kwark of yoghurt waarop ze stapel zijn. Ze leggen nog goed. Eitje 390 is gelegd. Ik deel de oogst met Inge die vleesloos leeft.

De zaailingen van de Hosta Blue Mammoth moeten nodig worden opgepot, maar ik vrees dat we alle kleine potjes hebben weggegooid. Nieuwe kosten 60 cent. Gaat zitten zeg! Ik heb tientallen goed groeiende plantjes. Twee tuinsproeiers bijgekocht om kapotte te vervangen. Die kostten me al 50 euro. Ergens een bedje omspitten in het bos, dat met potgrond vullen, en daar de zaailingen voorlopig planten is misschien een betere optie.

Maar aan een wilde tuin hoef je toch niks te doen?, zeggen gazon-madammen met een tuinman.

In een wilde tuin groeien alleen gewassen die het in hun omgeving dik naar hun zin hebben. Gekweekt spul moet je bemesten en gieten om het in leven te houden. Helemaal correct!

De keerzijde is dat de aangewaaide planten, bomen en struiken het op hun zelfgekozen plekken vaak te  uitbundig doen. In een wilde tuin moet je doorlopend rooien, spitten en snoeien wil je niet worden verstikt door het groen.

Het begon vanmorgen achteloos met een woekerende blauwe regen, om na een uur te eindigen met een manshoge berg voor op de houtwal. Denk niet dat dit in een groenkliko past.

Daar was dan de begeerde regen! Gisteren ook Jurjen, de ecologische hovenier, die zich weinig van de buien aantrok. Inge mocht glimmen van trots want hij vond dat we de woesternij uitstekend hadden bijgehouden. Doorgaan zoals jullie bezig zijn.

De voortuin is één bloemenzee van digitalis. De vijvers zien er prachtig uit. Voor barsten de waterlerlelies uit hun knoppen, en achter steekt de krabbescheer, overgezet uit de andere vijver, zijn tentakels boven water hoewel daar de waterlelies weer kleiner zijn.

Voorlopig met de hand maaien rond de vijver, want de (riet- of veen-) orchis blijkt al op zeven plekken langs de rand te staan en is behoorlijk zeldzaam. Niet waarschijnlijk dat hij is komen aanwaaien. Misschien ooit door een reiger meegebracht?

Jurjen wees trefzeker aan welke winter- en zomereikjes mogen doorgroeien. De rest spitte hij eruit. De heuphoge tamme kastanjes blijven tot de de herfst. Dan neemt hij ze graag mee. Ze zien er gezond en goedgevormd uit. Neem eekhoorns in je tuin en je krijgt vanzelf een kwekerij.

Er blijken wel degelijk walnootjes in de boom te zitten, maar de kwee heeft zijn peertjes door de droogte verloren. De bomen schreeuwen om voeding. Is kippenpoep vermengd met stro soms iets?, vroeg ik aarzelend, we hebben er een hele mesthoop van. Zo leer je weer wat. Kippenpoep is ideaal voor alles wat vrucht draagt! Prachtig hergebruik van materiaal. Inge riep vrolijk dat ze ook nog boerin werd, toen ze met kruiwagens vol strontstro naar de vruchtbomen liep. Jurjen snoeide de middellandse kwee (ook al wild komen aanwaaien) subliem in model om de groei te stimuleren.

En toen kwam de dode zijarm van de eik aan bod boven de kippenren. Als die bij storm was neergekomen had hij zowel de ren als de theetent vernield. Onze trap was net lang genoeg en in de garage lag nog een oude sisal landvast. Inge en ik gingen op een stoeltje zitten kijken hoe hij een touwconstructie maakte om de arm daaraan te laten zakken. Hij had geen motorzaag en zaagde zich de blaren met de hand. De tak bleek loodzwaar en we waren alledrie blij dat hij nu eindelijk weg was.