 |
|
Terug naar Log
Gisteravond nog met ze gespeeld toen ik afgewaaide twijgen, blad en dennennaalden van het wateroppervlak schepte. Het was een gedartel van jewelste. Ik moest met overleg te werk gaan want ze waren zo nieuwsgierig dat ze onvoorzichtig werden en zo mijn net inzwommen. Als ik mijn vinger in het water stak kwamen de brutaalsten kijken en vaak heb ik er eentje kunnen pakken in het kommetje van mijn hand.
Van oudsher hadden zich twee groepen gevormd. De clan die huishield onder de linker brug over het diepe water, en de groep die de rechterbrug als territoir verkoos waar het minder diep is. Ik vermaakte mij het vaakste met de torpedobootjes uit het diepe water, ook al omdat aan die kant het terras ligt. Daar lag ook het strand van Scheveningen waar het de afgelopen dagen zwart zag van de zonaanbidders.
Wat ben ik blij dat ik die foto's nog heb kunnen maken want toen ik ze vanmorgen ging groeten waren ze weg. De hele clan in één keer pleitte. Het hele strand leeg op een handjevol kneusjes na. Hen vergaat eenzelfde lot als de onvolwaardige padjes in de vijver voor. De jagers liggen rijen dik te wachten tot ze hun kans kunnen grijpen.
Het kan niet anders of de volle maan speelt hier een cruciale rol. Ik had het kunnen bedenken en heb spijt dat ik de uittocht niet heb gezien. Ik heb nog een kans want de jongens van de rechterbrug liggen nu ook rijen dik langs de waterlijn te luchten. Zij konden komende nacht wel eens de kuierlatten nemen.
Zij zijn van een ander slag dan de bolle torpedobootjes met hun korte beentjes en met handjes die ze strak tegen hun vetbol aanhouden. Ze hebben kikkerbillen en duidelijk zichtbare armen die ze bij het zwemmen onbeweeglijk houden. Ze zijn een slag kleiner dan de salamanders en hun ogen staan als kralen op hun kop. Kikkers of padjes? ik kan het verschil helaas niet zien.
De vijver achter was van het begin af een geweldige speelplaats waar altijd gezamenlijk kattenkwaad werd ondernomen. In de vijver voor ging het gezapiger toe en ook in de tobbe werd nooit iets samen gedaan. Gisteravond nog was het dolle pret want de harde wind had heel wat blad op de vijver geblazen. Er werd dan ook volop bootje gespeeld. De snelsten klommen op het blad, en de rest zwom er in groepjes erachteraan terwijl de wind voor motor speelde. We hebben er nog om staan lachen want niets kinderlijks was hen vreemd.
En nu zijn ze weg verdorie, die kleine grappenmakers waarvan we wekenlang genoten. Ik moet even slikken want ze laten wel een leegte achter. Betrekkelijke leegte want ondertussen zijn er zoveel volwassen salamanders neergestreken om hun eieren af te zetten dat ik gisteren armen vol planten heb bijgepoot. Ook dat nog ja, gadegeslagen door honderden oogjes die nieuwsgierig kwamen kijken wat ik zat te doen. Had nou niemand even kunnen zeggen 'we gaan er vannacht vandoor'?