 |
|
Terug naar Log
Pjoe... wat een weetje. Onkruid wieden wil niet meer omdat de grond vochtig blijft. Je trekt plantjes van hun roots in plaats van helemaal eruit. Als het wil vriezen de komende maanden komt alles goed. Zo niet, dan heb ik een probleem.
De walnoot geïnspecteerd. Ik zie niks meer hangen terwijl er een maand of wat terug toch veel belovende vruchten in zaten. Hus heeft de grond al toegedekt met compost. Ik kijk ernaar en zie her en der notendoppen liggen. Stik zeg, toch niet de eekhoors weer?
Terwijl ik beter kijk zie ik meer doppen maar nergens bolsters en dat is vreemd. Ik hurk neer en raap er peinzend een op die ik tussen mijn vingers ronddraai. Er staat een rood stempeltje op, aha. Noten die wij bij gebrek aan eigen oogst vorige herfst kochten. Hus heeft geen afstand van de doppen kunnen doen.
Dennennaalden geveegd van de flagstones. Met een zachte bezem komen ze niet van hun plaats en met een harde springen ze weg. Niettemin worden de tegels weer zichtbaar. Prachtig zijn ze. Zilvergroen uitgeslagen van mosjes terwijl in de kieren felgroene kussentjes groeien. Moorddadig zijn ze, want nat worden ze spiegelglad. Weer kwam een grote helicopter met groenblauw lijf en gele facetogen kijken wat ik daar stond te doen en of het eetbaar was.
De kruipthijm, door de konijnen gesnoeid, die prachtige kussens heeft gevormd van het zure naaldendek ontdaan. Eerst met blote handen, maar er zijn me teveel wormen. Huishoudstoffertje genomen. Niet ideaal maar gaat iets beter. Niemand die het ziet. Berkenstekken er tussenuit getrokken die door vogels of konijnen worden uitgezaaid.
Dood hout uit de sering gehaald. Die staat er rottig bij want een en al waterloot door ons agressieve geknip. Hem toegebeten dat hij zijn fatsoen moet houden omdat we hem anders hocus spokus laten verdwijnen.
De houtwal geïnspecteerd. Nouja, het dode hout dat een meter hoog bij tien meter lang achter tegen het hek ligt opgestapeld. We bewaren alle afval want de grond is hier arm. Ooit zal het verpulverd zijn en prachtige voeding geworden. Het is een geheimzinnige plek waar 's avonds padden en egels scharrelen. Ik zag er nu ook konijnenpijpen. Er groeien brandnetels als bomen op het rotte hout.
Bij de buren klinkt ondertussen de ingehuurde bladzuiger die elk week elk snippertje ongerechtigheid afvoert. Op gezette tijden worden karrenvrachten bemeste aarde door ijverige mannen over het terrein verspreid. Hun rhodo's gaan van die eeuwige herrie wel harder groeien, maar bloeien ho maar!
Mijn gekapte hoofd heeft door bukken, zweten en modderhanden weer lekker zijn eigen stijl gekregen, en zo hoort het. Maar dit terzijde.