 |
|
Terug naar Log
Misschien, zo staat te lezen dus het kan nog alle kanten op, hangt Pavarotti zijn witte wuifdoekje aan de wilgen. Hij gaat overdenken of hij zijn carrière niet beter kan beëindigen. Dat misschien doet mij denken aan Heintje Davids en ik zou zeggen: hoogste tijd!
Pavarotti had, en ik zeg hàd, zonder twijfel een schitterende stem, maar wat mij minder beviel was dat hij wel stem, maar geen geen gevoel voor theater bezat. Hij zong en zingt ogenschijnlijk zo soepeltjes dat hij er niet bij na hoeft te denken. Als een lyrische kanarie produceert hij de hoogste trillers. Waar een José Carreras pijnlijk zichtbaar voor op zijn tenen moet gaan, hoeft hij alleen maar lucht uit zijn brede borstkas te stoten of daar buitelen de ingewikkeldste rollers het publiek in. Toch houd ik meer van Carreras voor wie ieder woord weegt en zeggingskracht moet hebben.
De grote verdienste van Pavarotti is dat hij de opera onder de mensen heeft gebracht. Je moet erkennen dat hij zijn stem in dit opzicht bewonderenswaardig heeft benut. En verder, vind ik, moet je hem horen zingen en vooral niet zien met die naar binnen gerichte blik in zijn ogen als hij zingt. Televisie maakt meer kapot dan je lief is.