Het is nu aan de orde van de dag. Dat Puk weigert haar ei in het legnest te leggen. Ze kan het getut van de nieuwe haan niet velen. Ouwe Daan begeleidde zijn hennen ook bij het leggen, maar bleef daarbij decent in het slaaphok zitten. Nieuwe Daantje gaat helemaal mee het leghok in. Mijn eigengereide Puk heeft hier geen boodschap aan.

Ik vermoed dat ze haar kans tot leggen grijpt zodra Daantje zich met een van de anderen in het leghok heeft teruggetrokken. Dan sluipt ze naar binnen en gooit haar ei op het rooster van het slaaphok. Nooit vind ik haar ei alleen als ik raap. Altijd ligt er ook een eitje in het leghok. Dus zo zal het wel gaan.

Het raadsel van Pukjes ei onder de latten van het rooster is ook opgelost. Jurjen, de ecologisch snoeierd die hier zaterdag was had zelf ondervonden dat een eischaal zo zacht is als zeemleer op het moment dat het de cloaca verlaat. Pas in de minuten erna verhardt het onder invloed van de lucht. Puk d’r eitje is tijdens het leggen nog flexibel. Als ze het toevallig op een spleet laat vallen zakt het daar spontaan doorheen om pas even later te verharden.

Dat mijn kippen nog altijd leggen, hoewel ze beginnen te ruien, schijnt mede aan de kwaliteit van het voer te liggen en aan het feit dat ze altijd buiten lopen en elk straaltje daglicht vangen. Het volgende ei zal nummer 150 worden. De grote kippen Mo en Stip leveren nu eitjes van 40 gram; de kleintjes Kat en Puk rond de 36 gram.
Het blijft een luxe, eigen eitjes!