Dat je op je hoede moet zijn voor teken, mag onderhand bekend zijn. Dat niet alleen hond of kat ten prooi vallen aan deze kleine bloedzuigers valt de laatste jaren gelukkig steeds vaker te lezen, hoewel bosrijke campings – zo hoorde ik laatst op de radio – er nog wel een handje van hebben om folders over dit onderwerp stiekem uit het zicht te leggen.
Tot pakweg tien jaar geleden werd de min of meer alarmerende voorlichting over teken uitsluitend verstrekt aan mensen die zich beroepsmatig in het bos ophielden, maar wie in het bos woonde en op zomerdag met blote armen of benen in zijn tuin stond te werken, werd onwetend gelaten.
Toen er dan eindelijk voorlichting kwam, viel overal te lezen – en op internet in foto’s te zien – hoe je met een speciale tekenpincet het monster uit je vel moest draaien. Deze pincet was volledig ongeschikt, want veel te grof, om de piepkleine nymfen uit je huid te krijgen die nog ellendiger waren dan de volwassen teken.
Zelf ben ik nooit door grote (dus makkelijk te pakken) teken te grazen genomen maar altijd door nymfen die zich, vlijmscherp gestroomlijnd als ze dan nog zijn, razendsnel diep ingraven. Ze waren zo klein dat ik een loep nodig had om ze met een uitgegloeide naald uit mijn vel te pulken. Wat de beste manier was om het beest te pesten want in alle gevallen liep ik de beruchte erythema migrans op die met anti-biotica moest worden bestreden.
Zoekend naar een betere tekenpincet of -tang voor de hond, viel mijn oog op een tekenlasso die mij handig lijkt.

De website bestuderend om het gereedschap te bestellen, viel mijn oog op de onopvallend gekleude label: Test jezelf op Lyme! Ik was verbaasd, want zelfs bloedonderzoeken zijn dikwijls onbetrouwbaar, ongeacht of ze positief of negatief uitvallen. Meer info bij het RIVM of LymeNet Nederland
Ik dus razend nieuwsgierig naar Test jezelf op Lyme! (vooral dat uitroepteken vond ik opwindend) en vandaaruit naar de brandende vraag: Waarom een tekenanalyse?. Nou, lees maar eens goed en val van je stutten.
Voor 69 euro kun je 10 teken laten onderzoeken die niet eens uit je vel hoeven komen. Dan kan je dus te weten komen hoe bedreigend de omgeving is waar je verblijft. Maar omdat ze natuurlijk niet kunnen testen hoeveel van die besmette teken jou zullen bijten, is dit puur boerentekenbedrog.
Laat ik voor de volledigheid vermelden dat onderzoeken van 1 teek 40 euro kost en dat dit onderzoek misschien wel zin heeft als het beest uit je huid komt. Maar zelfs dit is toch iets anders dan het beloofde Test jezelf op Lyme!, nietwaar?
Ze vertellen er trouwens niet bij hoe je tien teken moet vangen:
Neem een bezemsteel, sla hier een wit laken overheen en sleep met dit vangnet over gras, heide of bosgrond. Je ziet dan wel of er veel teken zijn en of het misschien raadzaam is lange mouwen te dragen, de boordeknoop te sluiten en sokken over de broekspijpen te trekken.

Gisteren voor het eerst even in tranen uitgebarsen want er lijkt geen einde aan te komen. Mijn voorraad geduld had een uurtje de put bereikt. Behoort het permanente gesnotter waardoor ik niet goed kan horen en helemaal niet kan ruiken of proeven nog tot het genezingsproces of is het een complicatie? De antibiokuur heeft niets uitgehaald, de kno is op vakantie ik voel me nog even lamlendig als in de acht voorbije maanden.
Ik weet het antwoord want de woorden veel geduld en erg langdurig zijn eigenlijk vaak genoeg gevallen. Er is geen reden om elders een tweede opinie te halen want ik ben in goede handen. De langdurigheid voelt alleen of het bloed onder mijn nagels vandaan wordt gezogen. Moe en lamlendig tot in mijn vezels, maar zolang er geen koorts is gaat alles voorspoedig.
Ik heb niets te klagen want ik heb tijd genoeg om te herstellen. Ik ben geen type om me te vervelen, zit er prettig bij en geniet van beelden, letters en muziek. Oke, mijn hoofd voelt zwaar, mijn neus lekt of de leertjes zijn versleten, mijn oor voelt opgeblazen en verstopt, mijn smaak proeft helemaal geen sodemieter maar wat ik mankeer is een peulenschil in vergelijk met wat anderen hebben.

Het kan niet lang meer duren. De noten hangen dik en zwaar aan de takken. Wil ik er zelf ook een paar oogsten dan moet ik de boom in de gaten gaan houden. In drie dagen kan hij geheel geplunderd zijn.
Leve mijn weblog waar ik voorgaande jaren de grote pluk genoteerd had. Uit de hete zomer van 2003 vond ik het volgende. Vanaf nu is het opletten geblazen. Ben erg benieuwd welke eek uit mijn dierentuin zich baas over de boom voelt.

(2 september 2003)
Vanmorgen om half acht gonsde er al spanning over het erf. Twee eekhoorns werden agressief achternagezeten door vlaamse gaaien, die op hun beurt krijsend werden weggejaagd door eksters. De duiven koerden naar elkaar als idioten. Alles leek in rep en roer.
Toen ik een half uur later kater Graaf Floris insuline prikte zag ik hoe het object van de opwinding stond te dansen. De walnotenboom werd door de eekjes bezocht en het blad stoof alle kanten uit. De eksters bleven als gekken tekeer gaan. Ik zag dit aan en besloot ook op rooftocht te gaan.
Onder de boom vond ik de allerdikste noten die ze vast hadden geplukt om later te verschalken. Ik had hen gestoord al zaten ze boven mijn hoofd in de dennen te kluiven. Ik kon de noten horen kraken en de stukken dop vlogen me om de oren. Ik schudde aan de notenboom, raapte de oogst en keerde met 17 noten terug naar het huis.
Nog niet daar, of opnieuw stond het boompje samba te dansen. Tegen de tijd dat ik er was lag er een volgende lading vette noten op de grond, terwijl de plunderaars zelf hoog boven mij verheven lachend verder kraakten aan hun buit. Zo ging dat een keer of zes. Oogst in totaal voor in mijn mandje: 37 noten. Er hangen er nog zo’n stuk of tachtig waarom gevochten moet worden.

Stil maar want die vreselijke vliegenmepper die insecten executeert kwam hier binnen als cadeautje van een of andere dwaas. Blijkt trouwens een prima rekje om de noten op te drogen, ook zonder dat de elektronica wordt ontstoken.

.
Permanent op de draaitafel want van een oorverscheurende schoonheid is La Schwarzkopf met La Callas samen in Puccini’s Turandot, geleid door Tullio Serafin in de Scala van Milaan. Opname uit 1957.
.

.
Gezamenlijk aan een kopje koffie of een belletje wijn om de kelen te smeren.
Foto uit het bijgaande boekje.
The Lady and the Vamp, zullen we maar zeggen. Twee gouden kanaries die – toen ook al – de media om hun vinger moesten winden.
.

.
Tweede geestverruimde ervaring biedt Capriccio van Richard Strauss met een nog jeugdige Schwarzkopf en een dito Fisher-Dieskau samen. Opname uit 1957/58 olv Sawallisch. Ze hadden het toen al in zich, alletwee, die über-aandacht voor de tekst en de geweldige rust waarmee ze de woorden klank konden geven.
.

Omdat ik zocht naar azijn op wespen- en bijensteken (altijd gedacht dat je op wespen ammoniak moest doen) kwam ik op een reuze handige belgische site over azijn.
.